Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kiedywyjeżdżał,byłbardzozłynaciebieizamierzałcięzabić.
Odrazuteżrozpoczęłaprzygotowaniadowesela,dałamłodej
parzekonie,bydłoisprzętydomoweiprzygotowaładlanichzagrodę
upodnóżagóry.
WkilkadnipotemPerKramarzwróciłdodomuizapytałżonę,
czyzrobiławszystko,oczympisałjejwliście.
–Oczywiście!–odparła.–Coprawdawydałomisiętonieco
dziwne,aleniemogłamprzecieżinaczejpostąpić.
NastępniePerzapytał,gdziejestjegocórka.
–Przecieżdobrzewiesz,gdziejest!–zawołałażona.–Uniego,
wzagrodzieupodnóżagóry,jaktobyłonapisanewliście.
KiedywkońcuPerdowiedziałsięocałejhistoriiizobaczyłlist,
taksięrozsierdził,żeomałoniewyszedłzsiebie.Zmiejscapobiegł
dozagrodymłodejpary.
–Dostałeśwprawdziemojącórkę–rzekłdomłynarczyka–lecz
jeślichceszjązatrzymać,będzieszmusisznajpierwudaćsiędosmoka
zDybenfartuiprzynieśćmitrzypiórazjegoogona.
Ktojemiał,mógłotrzymaćwszystko,czegosobiezażyczył.
–AgdzieżjaznajdęsmokazDybenfartu?–zapytałzięć.
–Tegoniewiem–odparłPerKramarz–aletojużjesttwoje
zmartwienie.
Chłopakśmiałowyruszyłwdrogęipojakimśczasiedotarł
dokrólewskiegozamku.„Tutajzawitamisięzapytam–pomyślał.
–Tacyludziewiedzązwyklewszystkolepiejodpodobnychdomnie.
Byćmożedowiemsięodnich,którędymamiść”.Jakpomyślał,takteż
zrobił.Królzapytałgo,skądprzybywaiwjakimcelupodróżuje.
–Och,muszęsięudaćdosmokazDybenfartuiwyrwaćmutrzy
piórazogona–wyjaśniłmłynarczyk.–Żebymtojatylkowiedział,
gdziegoszukać!
–Dotegopotrzebawieleszczęścia–rzekłkról–jakożenigdynie
słyszałem,abyktokolwiekpowróciłztakiejpodróży.Gdybyśjednak
spotkałsmoka,pozdrówgoodemnieizapytaj,skądsiętobierze,
