Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
weszłamdoizby,zawołałzamną:„Pięknapanno,bądźodważna,ale
niebądźzbytodważna!”.
–Todokładniejakumnie,mojadroga–powiedziałnarzeczony.
–Potemwstąpiłamdokomnaty,aptakkrzyknąłtosamo,
copoprzednio.Znajdowałosiętammnóstwokomódiskrzyń,akiedy
powysuwałamszufladyizajrzałamdonich,byłypełnesrebrnych
sztućców,złotaiwszystkiego,cowartościowe.
–Takjakbytobyłoumnie,kochana!Mamrównieżwieleszuflad
zezłotem,srebremidrogocennymirzeczami.
–Późniejposzłamdonastępnejkomnaty,aptakzawołałdomnie
znowutosamo,copoprzednio,iwisiałytamwokółnawszystkich
ścianachwspaniałedamskiestroje.
–Tak,jakbyśbyławmoimdomu,skarbie.Mambowiemusiebie
mnóstwokobiecychubrań,zarównozjedwabiu,jakizaksamitu.
–Kiedyweszłamdosąsiedniejkomnaty,ptakzacząłkrzyczeć
jeszczegłośniej:„Pięknapanno,pięknapanno,bądźodważna,alenie
bądźzbytodważna!”.Awśrodkustałomnóstwopojemników
napełnionychkrwią.
–Fuj,tookropne,zupełniejaknieumnie,przyjaciółko
–powiedziałnarzeczonyinaglepoczułsięurażony,ichciałwyjść.
–Przecieżopowiadamtylkomójsen–rzekładziewczyna.
–Siadajzpowrotemiposłuchajdokońca.Kiedyweszłam
donastępnejkomnatyptakzacząłwrzeszczećjakoszalałytosamo,
cowcześniej:„Pięknapanno,pięknapanno,bądźodważna,alenie
bądźzbytodważna!”.Leżałotamwieletrupówiszkieletyzabitych
ludzi.
–Nie,towogóleniebyłoumnie–powiedziałnarzeczony
izamierzałwyjść.
–Usiądź–rzekładziewczyna.–Totylkosen,możeszchyba
wytrzymaćdokońca.Jarównieżuznałam,żetookropne,ichciałam
natychmiaststamtąduciec,aleniedotarłemdalejniżdokomnaty,
gdziestałytewszystkiebeczkizkrwią.Ptakkrzyknął,żepowinnam
wejśćpodłóżkoitamsięukryć,bozarazonprzyjdzie.Apotem
