Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cięciwairzekłazgorączkowymdrżeniemwgłosie:
–Toniemożebyćprawda…Janiemogę,janiechcębyćżoną
waszegobrata…–Urwałaprzestraszona,widzącprzepaść,wjaką
spada,iwybuchnęłagwałtownympłaczem.
PioruntrzaskającyustópSulisławaniezdziwiłbygobardziejniż
taodpowiedź.Zbladłiwyjąkałniewyraźnymgłosem:
–Pannaniechcesziśćzamojegobrata?–Spojrzałnażonę.
Elżbietastruchlała.Widziała,żezostałazranionajegorodowaduma,
najczulszastrunaduszy,jedyna,którejniemożnabyłozadrasnąć.
–Cotoznaczy?–zapytał,zwracającsiędożony.–Doprowadźże
jądoopamiętania,inaczejciężkoodpowieszprzedBogiemiprzed
mężem.Jatakichsłówbratuniepowtórzę!Nadtomnieijemuubliżają,
aprzytymizmiłosierdzianiepowtórzę!Srogopannamogłaby
jewprzyszłościopłacić–powiedziałiwyszedł,trzasnąwszydrzwiami,
ażzadzwoniłypucharynapółkach.
Elżbietapodeszładopłaczącej,zapytującłaskawie,alezgłębokim
zdziwieniem,oprzyczynęjejzachowania.Ludmiłapadładojejkolan,
oparłaoniegłowęizaczęłasięzwierzać.OpowiedziałaoZyndramie
wszystko,awiedziaławielestrasznychrzeczy,możewięcej,niż
zdarzyłosięnaprawdę.
Międzywitowskimimniszkamiznajdowałasięrodzonasiostra
pierwszejżonyZyndrama.Norbertankatwierdziłastanowczo,żejej
siostrazginęłaśmierciątragiczną,itozrąkmęża.WWitowie
uwierzononorbertance,ata,podwpływemrozżalenia,opowiadała
oZyndramieniesamowiterzeczy.Jegopostaćurosławklasztorze
dogroźnejlegendyiLudmiławychowałasięwpostrachutegoimienia.
KiedywŻegnańcupowiedzianojej,żeZyndramjestbratemSulisława,
przelękłasięizmartwiłaszczerze.Jednakprzezuszanowaniedla
gospodarzadomuoniczymniewspomniała.Aleteraz,kiedytego
zabójcęipotępieńca,któryduszępiekłuzaprzedał,chcianojej
przeznaczyćnamęża,terazjużniemogłamilczeć.
