Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się

Anna Studenska

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-8012-973-3

DOI:

Wydawnictwo:

Uniwersytet Śląski

Rok wydania:

2016

Liczba stron:

250

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Studenska, Anna. Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się. Red. . Katowice: Uniwersytet Śląski, 2016, 250 s. ISBN 978-83-8012-973-3

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Studenska, A.

T1 Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się

PB Uniwersytet Śląski

PP Katowice

YR 2016

SN 978-83-8012-973-3

Bibliografia BibTex:

@Book{ 180336, author = "Studenska, Anna", editor = "", title = "Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się", publisher = "Uniwersytet Śląski", year = "2016", address = "Katowice", isbn = "978-83-8012-973-3" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Studenska, Anna

ED -

TI - Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się

PB - Uniwersytet Śląski

CY - Katowice

PY - 2016

SN - 978-83-8012-973-3

ER -

Netografia (standard APA):

Studenska, Anna. Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się [baza danych online] Katowice: Uniwersytet Śląski, 2016 [dostęp: 06 09 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/cechy-indywidualne-i-czynniki-srodowiskowe-a-autonomia-uczenia-sie-anna-studenska-180336.

autonomia uczenia się, diagnoza autonomii, kwestionariusz trudności autonomicznego uczenia się, wsparcie autonomii przez nauczycieli

Książka „Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się" skierowana jest do nauczycieli, badaczy oraz wszystkich osób zainteresowanych samodzielnym uczeniem się. W projektowaniu badań i redagowaniu pracy korzystano z aktu...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-8012-973-3

DOI:

Wydawnictwo:

Uniwersytet Śląski

Rok wydania:

2016

Liczba stron:

250

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wstęp /5
Część pierwsza: Autonomia w świetle literatury1. Pojęcie autonomii /15
1.1. Autonomia jednostki w wybranych koncepcjach filozoficznych /16
1.2. Psychologiczne koncepcje autonomii jednostki /19
1.3. Koncepcje autonomii jednostki w pedagogice /25
1.3.1. Autonomia jako cel wychowania i kształcenia /25
1.3.2. Nurt Nowego Wychowania i szkoły alternatywne /28
1.3.3. Teorie wychowania a autonomia /29
1.3.4. Autonomia w subdyscyplinach pedagogiki /30
1.4. Podobieństwa i różnice omówionych filozoficznych, psychologicznych i pedagogicznych ujęć autonomii /31
2. Pojęcie autonomii uczenia się /33
2.1. Definicje autonomii uczenia się i kompetencje wymagane do jej osiągnięcia /33
2.2. Pojęcia związane z autonomią uczenia się /35
2.2.1. Samoregulacja oraz samoregulacja uczenia się /35
2.2.2. Samokształcenie /38
2.2.3. Strategie uczenia się /40
2.2.4. Metapoznanie w uczeniu się /44
3.1. Pomiar autonomii og�lnej /49
Część druga: Psychodydaktyczne i metodologiczne problemy badań poczucia trudności autonomicznego uczenia się w świetle literatury3. Pomiar autonomii oraz autonomii w uczeniu się /49
3.2. Pomiar autonomii i samoregulacji w uczeniu się /52
4. Korelaty autonomii i autonomii w uczeniu się /57
4.1. Autonomia a wybrane wyznaczniki funkcjonowania jednostki /57
4.1.1. Autonomia a efekty szkolnego uczenia się /57
4.1.2. Autonomia a poczucie dobrostanu /59
4.2. Podmiotowe korelaty autonomii oraz autonomii uczenia się /63
4.2.1. Wiek i poziom wykształcenia a autonomia i autonomia w uczeniu się /63
4.2.2. Płeć a autonomia i autonomia w uczeniu się /66
4.2.3. Temperament i osobowość a autonomia /67
4.2.4. Poczucie własnej skuteczności a autonomia i samoregulacja w uczeniu się /72
4.3. Środowisko wychowawcze rodziny i szkoły a rozwój autonomii /73
4.3.1. Style wychowawcze w rodzinie /74
4.3.2. Style wychowawcze w rodzinie a kształtowanie autonomii dzieci /76
i wybranych wskaźników ich funkcjonowania /76
4.3.3. Wspieranie autonomii ucznia w edukacji /78
4.3.4. Działania nauczyciela wspierające uczniowską autonomię opanowywania wiedzy i umiejętności /81
4.3.5. Propozycja klasyfikacji nauczycielskich sposobów wspierania uczniowskiej autonomii uczenia się /85
4.3.6. Efekty nauczycielskich działań wspierających autonomię opanowywaniawiedzy i umiejętności przez uczniów /89
4.3.7. Autonomia jako zmienna pośrednicząca między oddziaływaniami środowiskowymi a wyznacznikami funkcjonowania jednostki /93
6.1. Założenia do konstrukcji Kwestionariusza Trudności Autonomicznego Uczenia się (KTAU) /103
Część trzecia: Psychodydaktyczne i metodologiczne problemy badań poczucia trudności autonomicznego uczenia się – metodologia badań własnych6. Autorskie narzędzie do pomiaru postrzegania trudności autonomicznego Uczenia się /103
6.2. Wersja eksperymentalna KTAU /104
6.3. Właściwości psychometryczne KTAU /106
6.3.1. Struktura czynnikowa KTAU /106
6.3.1.1. Wyniki eksploracyjnej analizy składowych głównych /106
6.3.1.2. Wyniki konfirmacyjnej analizy czynnikowej /111
6.3.2. Moc dyskryminacyjna pozycji KTAU /113
6.3.3. Rzetelność KTAU /118
6.3.4. Trafność KTAU /119
6.3.5. Rozkład pomiarów KTAU /123
6.3.6. Trudność autonomicznego uczenia się mężczyzn i kobiet na różnych poziomach edukacji /126
6.3.6.1. Różnice trudności autonomicznego uczenia się w grupach zróżnicowanych pod względem płci i poziomu wykształcenia /126
6.3.6.2. Płeć i poziom wykształcenia a postrzeganie trudności w kierowaniu własnym uczeniem się /127
6.4. Normalizacja KTAU /134
6.4.1. Przeznaczenie kwestionariusza /134
6.4.2. Sposób prowadzenia badań /135
6.4.3. Opis KTAU /135
6.4.4. Spos�b obliczania wynik�w KTAU /137
6.4.5. Przykład obliczania wyników KTAU /138
6.4.6. Ocena wynik�w KTAU /139
6.4.7. Skr�cona wersja KTAU /141
7. Metodologia badań własnych związków zmiennych podmiotowych i środowiskowych z postrzeganiem trudności autonomicznego uczenia się /144
7.1. Problem i pytania badawcze /144
7.2. Wstępny model postrzegania trudności w samodzielnym uczeniu się /145
7.3. Przyjęte zmienne i ich operacjonalizacja /147
7.4. Rozszerzenie wstępnego modelu zależności między zmiennymi /149
7.5. Hipotezy badawcze dotyczące modelu zależności między zmiennymi /150
7.6. Metoda /154
7.6.1. Stosowane narzędzia badawcze /154
7.6.2. Osoby badane /158
7.6.3. Procedura badań /159
Część czwarta: Związki między zmiennymi – wyniki badań własnych 8. Korelacje między analizowanymi zmiennymi podmiotowymi i środowiskowymi a trudnością autonomicznego uczenia się /163
9. Zmienne podmiotowe i środowiskowe jako predyktory trudności autonomicznego uczenia się /169
10. Weryfikacja hipotetycznego modelu zależności między przyjętymi zmiennymi podmiotowymi i środowiskowymi a postrzeganiem trudności w kierowaniu własnym uczeniem się /176
10.1. Charakterystyka analizy /176
10.2. Stwierdzenia wykorzystywane w części pomiarowej analizowanego modelu /176
10.3. Rezultaty weryfikacji pierwotnego modelu zależności między przyjętymi zmiennymi podmiotowymi i środowiskowymi a postrzeganiem trudności autonomicznego uczenia się /179
10.4. Wyniki weryfikacji modelu skorygowanego /182
11. Związek trudności autonomicznego uczenia się ze składowymi zmiennych podmiotowych oraz elementami wsparcia autonomii przez środowisko /185
12. Charakterystyka wyników badań /193
13. Wnioski z badań /197
Zakończenie /203
Aneks /209
Bibliografia /215
Indeks nazwisk /225
Indeks rzeczowy /231
Summary /237
Spis tabel i rysunk�w /239

Pojęcieautonomii

(1985)-opisujeautonomięjakozdolnośćjednostkidoreﬂeksyjnegodokonywania

wyborówuwzględniającychjejwłasneceleiwartości.Takpojmowanejautono-

miinadanomianoautonomiireﬂeksyjnej.Sposobyujęciaautonomiiwyróżnione

przezR.KoestneraorazG.Losiera(1996)przedstawiononarysunku1.

Autonomia

Kierowaniesobą–

autonomiareﬂeksyjna

Odseparowywaniesię

odinnychosób–

autonomiareaktywna

Rys010WymiaryautonomiiwyróżnioneprzezR.KoestneraiG.Losiera(1996)

Źródło:opracowaniewłasne.

B.HmeliA.Pincus(2002)pozaprzeglądemstanowiskstosowanychwkon-

ceptualizacjipojęciaautonomiizajęlisięrównieżzałożeniamistosowanymi

wkonstruowaniunarzędzidojejpomiaru.Wynikidokonanegoprzeglądupo-

kazały,żeautonomiajestujmowanajako:

•

tendencjadooddzielaniasięodinnychosób-tensposóbdeﬁniowaniajest

kontynuacjąkoncepcjiH.Murraya,

•

kierowaniesamymsobą-toujęciewystępujewteoriiE.

DeciegoiR.Ryana

(1985),

•

cechazwiązanazpodatnościąnadepresję-jesttostanowiskowywodzącesię

odR.Becka(Clark,Beck,1991).

Dwapierwszestanowiska-opisująceautonomięjakotendencjędooddziela-

niasięorazkierowaniesobą-sązgodnezpodziałemwyróżniającymautonomię

reaktywnąireﬂeksyjną.WdalszychbadaniachB.HmeliA.Pincus(2002)pod-

dalianalizieczynnikowejwyniki15skalmierzącychautonomię.Spośródtrzech

zidentyﬁkowanychczynnikówdwaodnosiłysiędoróżnychsposobówujmowa-

niaautonomii.Czynnikamitymibyłyrządzeniesamymsobąoraztendencjado

odseparowywaniasięodinnychosób.Czynnikitenastępniemetodąwektorową

rzutowanonawymiarydominacja-poddanieorazwrogość-przyjaznośćtwo-

rzoneprzezprzymiotnikiSkalPrzymiotnikówRelacjiMiędzyosobowych(Te

InterpersonalAdjectiveScales)(Wigginsiin.,1988).Czynnikujmującyauto-

nomięjakorządzeniesamymsobąokazałsięistotnieidodatnioskorelowany

zwymiaramidominacjiiprzyjazności.Wprzypadkuczynnikadrugiego,na

którymobserwowanowysokieładunkiskalmierzącychautonomięjakoodse-

parowywaniesięodinnychosób,zarejestrowanoistotnydodatnizwiązekzdo-

minacjąorazwrogością.

M.Noom(1999a)napodstawieprzegląduliteraturypsychologicznejwy-

różniłtrzynastępującesposobyujmowaniaautonomii:perspektywępsychody-

Brak wyników

Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra