Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
widziałam,jakfacetwknajpieciągnieJunezawłosylub
klepiewtyłek,abyzwrócićnasiebiejejuwagę.Działało
zakażdymrazem.Junenatychmiastskupiałasię
naswojejofierze,wykonywałakilkaszybkichruchów,
znanychdziękiwieloletniemutrenowaniukung-fu,
apotemdelikwentlądowałnaziemi,trzymającsię
zaobolałekrocze.Junenieoddałabyspadkuwalkowerem.
SkopałabyMeldupsko.
–Kiedytakotymmówisz,brzmiinaczejniżwmojej
głowie–przyznaję.
–Nadobrypoczątekumówięcięzjakimśkolegą
Adama–proponujeiuśmiechasięszelmowsko.–Nie
sądzę,abyprogramistazainteresowałcięswojągadką,
aleprzynajmniejjestdużaszansa,żemazwinnepalce
–dodajeipuszczadomnieoko.
–AczyAdamniemaprzypadkiemwięcejtych
zwinnychkolegów?–wcinasięrozbawionaSusan.
–Przyjmęwsiebienawetcałądłoń.
–Zobaczę,codasięzrobić–obiecujeJune,
chichocząc,anastępnieskupianamnieswojebłękitne
oczy.–Tojak?Rozpoczynamyoperację„Chętnieprzyjmę
oświadczyny”?
Susanopluwasiękawą,poczymteżwpatrujesię
wemniewyczekująco.Wzdycham,wzruszamramionami
imówię:
–NienawidzęMel.ZniszczyłamiBarbie,podarła
kolorowankęiprzedstawiłamnieznajomejjako
„puszczalskąkuzynkę”.Pójdęnatewszystkierandki,żeby
czułamójoddechnaswoichplecachwwyściguobabciny
