Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Isobel.
WystawiwszyjejiVarenowiocenęzprezentacjioPoem,nauczyciel
angielskiego,panSwanson,oddałIsobelwypracowaniezdołączonym
artykułemopisującympoczynaniaCzciciela.Ilustracjędlaowego
artykułustanowiłowłaśnietamtozdjęcie.
Ujrzawszyje,Isobelprzeżyłaprawdziwywstrząs.Natychmiast
rozpoznałaklęczącegoprzygrobiemężczyznę.Byłtotensam
człowiek,którykiedyśukazywałsięjejwsnach,nazywającsamego
siebieReynoldsem.Tensam,któryodpoczątkująostrzegał,walczył
ujejboku,anaweturatowałjejżycie.
Tensam,któryjąwkońcuokłamał.
Poczułagorzkichłódnawspomnienietejzdrady,takpodstępnie
wykorzystującejjejuczucia.
Zanimodkryła,żeReynoldszrozmysłempozwoliłjejsięłudzić,
jakobyVaren,podobniejakona,bezpieczniewróciłdoprawdziwego
świata,zamaskowanyzdrajcaprzysiągł,żeonionanigdywięcejsię
niespotkają.Nieprzyszłomuwszakżedogłowy,żekiedykolwiek
zostanieprzezniąrozpoznanyjakoCzcicielPoego.
Jakmiałbycośtakiegozakładać,skorouważałjązakukiełkęślepo
posłusznąjegopoleceniom.
Czując,żejejdecyzjanabieramocy,Isobelskierowałasię
kudrzwiomdokuchni,któreotworzyłasobieramieniem.Tataszedł
tużzanią.
Zaprogiemogarnąłjązapachpieczonegoindykaiziemniaczanego
purée–cudownawoń,którejtowarzyszyłomiłedomoweciepło.
Mamastałaprzykuchenceubranawspranedżinsyizbytdużyszary
podkoszulek.Jednąrękąmieszaławrondlusos,wdrugiejtrzymała
jakąśpowieść.Isobelstwierdziła,żetoktóryśzeszmatławych
kryminałów,jakiesamalubiłaczytaćmiędzylekturowymicegłami.
Naodgłosotwierającychsiędrzwimamaodwróciłagłowę,choćjej
oczyztrudemoderwałysięodksiążki.Wkażdymrazieopuściła
