Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ2
Filarymądrości
Cóżkomuztego,żezjadłwszystkierozumy,
jeżeliniemawłasnego.
Sokrates
Mądrośćpowinnabyćnaturalnymobiektemrozważańipraktykipsycho-
logicznej.Cociekawe,wcałejhistoriipsychologiitemattenniecieszył
sięwielkimzainteresowaniem.Dopierowostatnichkilkudziesięciula-
tachpowstałykoncepcjemądrości,awśladzanimibadaniaweryfikujące
ichprzydatność.Jednazpierwszychtakichkoncepcjijestdziełemwy-
bitnegoamerykańskiegopsychologaRobertaSternberga,któryodwielu
latzajmujesięinteligencją,kreatywnością,atakżemiłością.Jegogłówne
zainteresowaniadoprowadziływnaturalnysposóbdotematumądrości.
KoncepcjaSternbergaewoluowała,aostatniajejpostaćukrywasiępod
hasłem6P
,czylisześciuskładnikówstanowiącychstrukturęmądrości
(Sternberg,Karami,2021).Wszystkieskładnikizaczynająsiępoangiel-
skunaliteręP
.Zamiastwięcpodawaćdefinicję,odkodujmyposzczególne
elementytejstruktury.
PierwszePtoCel(Purpose).WedługSternbergamądrośćjestspo-
sobemorganizacjiumysłu,ajejgłównymcelem–kierowanieumysłem
tak,abyczłowiekczyniłdobrze.Odrazuwidać,jakważnewtejkoncepcji
sąwzględyetyczneijaksilnywpływwywarłananiątradycjastarożytna.
TowłaśnieSokrates,PlatoniArystotelespodkreślaliznaczenieetycz-
negopostępowaniawmądrymżyciu.Problemjednakwzdefiniowaniu
czynieniadobrze.RobertSternbergjestświadomytejtrudnościidlatego
próbujedoprecyzowaćówtermin,wskazującdobrowspólnejakonadrzęd-
nycel.Popierwsze,chodzituotakiedziałanie,którebierzepoduwagę
