Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
– Powinienemzerknąćnazamkiwpiwnicy– powiedziałWelland.
– Zastanówsięnadzmianąustawieńsystemu.Jeśliopóźnieniesię
wydłuża…
– Jużpowiedziałem,żebędziemymonitorowaćsytuację.– Miles
popatrzyłnazebranych.– Czytojasne?
TymrazemnawetWellandzrozumiał.
– Jasne– mruknął.
Wszyscykiwnęligłowami.
– Dobrze.
– Wporządku– odezwałsięNateiwstał.– Idęnasiłownię
wypocićwczorajszepiwo.Ktośidziezemną?
– Przydałobymisiępółgodzinysauny.– Juliazaciągnęłasię
jointem,poczymrozgniotłagowpopielniczce.Wyszliwedwoje
zpokojuipodążylidowind.
Wellandzacząłściągaćkombinezonśnieżny.
– Widzę,żeczekacięwypadposprawunki,Carter.Toniezbyt
przyjemne.
– Tak,alecóż,każdymusitorobić.– Carterpstryknąłpalcami.–
Och,zaczekaj,zwyjątkiemciebie.Nigdytegonierobiłeś.
– Nieumiemjeździćnanartach.
– Nauczsię.
– Mamastmę.
– Zabawne.Nieprzypuszczałem,żektośchorynaastmęmógłby
przejśćtesty,bytupracować.
– Tak,aleprzynajmniejniepojawiłemsięznienackajak…
– Możecieprzestaćszczebiotaćjakparakochanków?– warknął
Miles.–Carter,chcęztobąporozmawiać,nimwyjdziesz.
– Dlaczego?
MileszerknąłnaWellanda,któryrzuciłnapodłogęmokry
kombinezonizacząłszukaćjedzeniawszafkachwkuchni.
Mileswstałiruszyłwstronęwindy.
– Chodźzemną.
Carterwestchnął.
– Okej.
PodrodzeminąłWellandanatyleblisko,byszepnąć:
– Wiem,żeniemaszżadnejpieprzonejastmy.
Drzwiwindysięrozsunęłyiweszlidośrodka.Milesprzycisnąłkartę
doliteryBnapanelukontrolnym.Windacichoruszyławdół.
