Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
niapsychologiem,jednakwtymtomiepragniemypromować,zazna-
czyćidocenićwagęaktualnejwiedzypsychologicznejidokonywanego
wtymobszarzepostępu.Wrozdziałachwstępnychużywamypojęcia
Dpacjent”.Dyskusjaotym,czyposługiwaćsiępojęciemDpacjent”
czyDklient”mawpsychoterapiidługąhistorię(zob.Chrząstowski
ideBarbaro,2011),szczególniewpodejściusystemowym.Dlakla-
rownościjęzykowejzdecydowaliśmysięużywaćwrozdziałachnaszego
autorstwapojęciaDpacjenci”.Precyzyjnymokreśleniemdladiagnozy
powinnobyć:Dosobadiagnozowana”lubDuczestnicyprocesudiag-
nostycznego”,jednakwydajesięonoskomplikowaneorazcharakte-
rystycznedlakontekstównieklinicznychdiagnozy.PojęciemDpacjent”
pragniemypodkreślićtenklinicznykontekst.Jednocześnieoddajeono
realnośćformalnegozakorzenieniapsychoterapeutówrodzinnych
wPolsce,gdzieterapiarodzinjestrefundowanaprzezNarodowy
FunduszZdrowia,odbywasięwklinikachlubporadniach,aregulacje
prawneodnosząsiędoMinisterstwaZdrowia.
Następnymjęzykowymwyróżnikiemwrozdziałachnaszegoau-
torstwajeststosowanieliczbymnogiejnaokreśleniepsychologów
(kodiagnostów,koterapeutów)pracującychzparą:Ddiagności”,Dtera-
peuci”.Zdajemysobiesprawę,żewodróżnieniuodnaswieluterapeu-
tówpracujezparamiwpojedynkę,jednakpragniemywtensposób
podkreślićwartośćkoterapiiwtymobszarzepracy,zarównopodczas
prowadzeniadiagnozy,jakipsychoterapii.Niezależnieodtego,że
zajmujemysięetapemdiagnozy,używamypojęciaDterapeuci”,anie
Ddiagności”,ponieważwobszarzepraktykiklinicznejuznajemydiag-
nozęzaetapprocesupsychoterapii.
Kiedyopisujemyżnezjawiskawystępującepodczaskonsultacji,
używamyjęzykówsystemowegoipsychoanalitycznego,jakonajbliż-
szychnamautoromtychrozdziałów.Pojawiająsiętakiepojęciajak
Democjonalnepomieszczanie”,Dkoluzje”czyDimpasprojekcyjny”.
XI