Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
prawiegotowauznać,żeonżyjewłasnymżyciem.Ajeśliudusił
biednegoGeoffreyaPerkinsa,toktozagwarantuje,żenieudusi
kolejnejosoby,któragokupi?
–Musiszgoprzyjąć.Toprezentodemnie.Nierozumiesz?Założę
sięowszystko,żetenpasekudusiłgo,ponieważchciałdomnie
wrócić.Onmawielkąmocipotrafizapewniaćbezpieczeństwo
osobombezbronnym.Perkinsprawdopodobniepróbował
muuniemożliwićucieczkę.
–Grace,jagoniechcę.Zabierzgozmojegosklepuipozbądźsię
gowjakiśinnysposób.Potnijgonakawałki.Spalgo.Spłuczzwodą
wmuszliklozetowej.Małomnieobchodzi,coznimzrobisz.Izabierz
stądrównieżresztęrzeczypotwoimwujku.
Gracewstała.
–Zapóźno–powiedziała.WskazałapalcemLillianioznajmiła:
–KaluttuNerikkumjestteraztwój.Unakkuenparicu.Kobieta
zMagicznegoLustrapowiedziałami,żewłaśnietesłowamam
wypowiedzieć,kiedyznajdękogoś,komubędęchciałaprzekazać
pasek.Oneznaczą:„Tojestmójprezentdlaciebie”.
–Grace…–zaczęłaLillianirównieżwstała.
Gracejednakodwróciłasięiszybkoposzłakudrzwiom.
–Joyce,zatrzymajją!–krzyknęłaLillian.
Joyceupuściłapłytykompaktowe,któreukładałanapółkach
ispróbowałazłapaćGracezarękaw,aletaodepchnęłająztakąsiłą,
żewolontariuszkastraciłarównowagęizatoczyłasięnawieszak
zpłaszczami.Zanimzdołałaodzyskaćpion,Gracewyszłazesklepu
izniknęłanaulicy.
Lillianpobiegłazanią,alechodnikiemprzechodziłoteraztakdużo
osóbrobiącychzakupy,żeniemogłasięnawetzorientować,wktórym
kierunkudziewczynaposzła.
Powoliwróciładosklepu.SkoroGraceniechciałapozbyćsię
paska,Lillianmusitozrobićsama.Możeprzyjmiegozpowrotem
kobietazMagicznegoLustra.Jeślinie,osobiściepotniegonadrobne
kawałki.
–Cosięwłaściwiestało?–zapytałaJoyce,lekkozaczerwieniona.
Lilliannieodpowiedziałajej,alepodeszładostołu.Paskajuż
nanimniebyło.Czypowinnojątoucieszyćczyzmartwić?Pochyliła
