Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bojużwciągutrzechlattylewycierpiałemprzezjejkatusze.
Julja.
Cierpisz,stalejądraźniąc;samrównieżprzeztocorazwięcejsię
unieszczęśliwiasz,comniebardzoabardzozasmuca.
Karol.
OJuljo,przebaczmi!Jetemwrozpaczy,leczniemogępostępować
inaczej.
Julja.
Spróbuj;nigdyniepróbowałeśprzecie!Uczyńtodlamnie,jeślinie
chcesztegouczynićdlaPanaBoga.Dobrze?Przyrzekaszmito?
—Owszem,chcętouczynić—rzekłKarol,niepewnysiebie,
—lecznie—niedamcinatosłowa.
Julja.
Dlaczego?Przeciechcesztakuczynić!
Karol.
Ponieważprzyrzeczenie,azwłaszczaprzedtobą,tojestzupełnie
coinnego.Niebędęwstaniezłamaćrazdanegocisłowa,nie
czerwieniącsię,i...i...sądzę,żeniedotrzymamjednaktego
przyrzeczenia.
Julja.
Posłuchaj,napocząteknieżądamodciebiewiele.Mów,krzycz,rób
wszystko,cozechcesz,leczniedokuczajjej,jaktoczyniłeś,kopiąc
swąciotkęimszczącsięnajejsztucznychzębach,peruce,tytoniu,
książce,robótceiinnychrzeczach.
Karol.
SpróbujęJuljo;zapewniamcię,żespróbuję.Napoczątek,
natychmiastwrócędodomu,dopókiciotkajeszczesięnieobudziła.
Julja.
Apołóżnamiejsceksiążkęirobótkę!
Karol.
Owszem,owszem,przyrzekamci...Atytoń?—przypomniałsobie
Karol,drapiącsięzlekkapogłowie;—będzieniecotrąciłkawą.
Julja.
Zróbdobryuczynek;przyznajsiędowszystkiegoipoprościotkę
oprzebaczenie.
Karol(zaciskającpięści).
Oprzebaczenie?Prosićjąoprzebaczenie?Nigdy!
Julja.(zasmucona).
Róbwięc,jakchcesz,mójbiednyKarolu:niechciPanBóg
dopomaga!Żegnaj.
