Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnimgości,letnikówzKatowic,Stryja,LwowaczyzWarszawy,ile
śmiechówulatywałowrozgwieżdżoneletnienoce,ileżrazyśpiewało
siędoświtu!
Swojądrogą,gdyonizHankązdecydowalisięwracaćdomiasta,
bychłopcyuczyćsięmogliwwysocecenionymorłowskim
gimnazjum,Starzyanimyślećotymniechcieli.
–Tu,ojciec,rozpętasiępiekło–przekonywałKonstanty,kiedy
wczesnymlatemwidzielisięporazostatni,mającnamyślipółwysep.
–Gdysięcozacznie–niemiałwątpliwości–wHeluderzą
wpierwszejkolejności,wbunkry,wumocnienia,wport.Auciekać
stądktórędy–jeżeliodetnąjedynądrogę?
Mógłsobiegadać,dziaddoobrazu–zaśStarybrałtylkowpalce
kolejnąszczyptętabaki,potemwciągałjąnosemikichałpotężnie,
byzarazmachaćrękąikrzywićsię.Słuchaćwżadnymrazienie
chciał.
–Niechojciecbędzierozsądny!Wmieściełatwiej…
–Ty,Kostekodziecidbaj,myzatroszczymysięodom–swoje
wtrącałaStara,ostatniesłowoakcentującdobitnie,aleizczułością,
ztwardąmiłością,jakąobdarzyłapensjonatcórki,ona,jego
rzeczywistaszefowa.–Ktośmusi–podkreślała.
–Toimatkinieprzekonam?–chmurzyłsiębezradnie.Lecz
dobrzeichznał:napozórdoranyprzyłóż,cowcaleniestało
wsprzecznościzgigantycznym,niedozłamaniauporem.
Czytojużwtedy,podczaspierwszejnocywokopach,choćchyba
nie,chybajednakpóźniej,zerwalisięnanogijakjedenmąż?
Wkażdymraziedokładnieówmomentzapamiętał:otoznadmorza
głębokimbasemznienackazawyłyokrętowesyreny.Wtedyijemu
zakołatałoserce–musiałprzyznaćsamprzedsobą–ipoczułstrach,
bolesnyściskwżołądku.Zarazjednaksiadalizpowrotemwokopie,
klnąclubwzywającBoga.Kowalskizgłośnymsykiemwypuściłzpłuc
