Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nieodpowiedziałem.Spojrzałemtylkowymownie
najegodłoń,którązaciskałnamoimbicepsie.Gdymnie
puścił,wyszedłemzgabinetudoprzyległegobiura,gdzie
urzędowałaSara.Zastałemjąwspartąnałokciachoblat
biurka,zgłowąschowanąwdłoniach.Długie,czarne
włosycałkowiciezasłaniałyjejtwarz.Gdyusłyszała,
żewchodzę,poderwałasięzkrzesłaiopanowanym
tonempowiedziała:
–Przepraszam,żeprzeszkodziłam,alepanDurzyński
wymieniłnazwisko,októrympisałpandomniewmailu.
Przystanąłemtużzaprogiemjakwryty.
–Wjakimmailu?
Saraspojrzałanamniezzakłopotaniem.
–Wysłałpandziśdomniemaila,wktórym…
–…wktórympoinformowałeśSarę,żesprawy
związanezMininemsąważniejszeniżwszystkiebzdetne
zasady,jakiewcześniejustaliłeś–dokończył
zprzebiegłymuśmiechemprzeciskającysięobokmnie
Neven.
Zacisnąłemusta,fukającpodnosem.
–Mówiłemci,żeniezmusiłemjejdoniczego.Tobyło
polecenie.Służbowe.–Zaśmiałsię,poczymruszył
korytarzemdowind.
Saraprzezchwilębezrozumniepatrzyłanaplecy
oddalającegosięNevena,apotemprzeniosławzrok
nacośwgłębigabinetu.Obróciłemgłowęiodrazu
pożałowałem.Grubasusiłowałwłaśniepodnieśćsię
zpozycjinaczworakach.Natychmiastprzymknąłem
drzwi,apotemspojrzałemnaSarę.Nadaldobrzenad
