Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ale…
–Siadaj,mówię.–Zdjąłemkrawatiprzechodzącobok
kanapy,rzuciłemgonaoparcie.–Zawiąż.
–Nicniewiem,naprawdę–wyjęczał,patrząctępo
najedwabnąpętlę.
Westchnąłem.
–Zatamujtymkrew.
Niepatrzącnaniego,ponowniepodszedłemdookna.
Czemutaklubiłemtenwidok?Boprzypominałopozycji,
którązdobyliśmy,likwidującpodrodzetakieścierwajak
Minin.Bezniegotomiastobędziejeszczepiękniejsze.
