Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Erak?
Cassandramachnęłaręką.
–Nie.Erakjestcudowny.Mówięojegopoprzedniku,
Ragnaku.Nienawidziłmojejrodziny.Erakuratował
miżycie.Pomógłnamwucieczce.Spędziliśmyzimę
ukryciwniewielkiejchacie,wgórachniedaleko
Hallasholmu.
Lydiazaczynałacośpodejrzewać.
–Ajakimimieniemsięposługiwałaś?–spytała.
–Evanlyn–odparłaCassandra.–Wieleosóbnadaltak
namniemówi.
Lydiapochyliłasiędoprzodu.
–Widziałamtoimię!Wyrytenaścianiechaty
myśliwskiej,wktórejnocowałam!–wykrzyknęła.
OczyCassandryzalśniły.
–Nocowałaśwtejchacie?
Lydiazzapałempokiwałagłową.Samaniewiedziała,
skądtaekscytacja.Pamiętała,jakpatrzącnaimię
naścianie,zastanawiałasię,kimmogłabyćtakobieta.
Terazjużwiedziała.
–Tak,polowałamwgórach.–Ponamyśledodała:
–Tobyłokilkamiesięcytemu.Szybkowróciłam,
bopookolicykrążyłniedźwiedź.Alepamiętam,
żewidziałamtoimię.
–Niesamowite,prawda?Wyryłamjektóregośdnia,
kiedydokuczałaminudaisamotność.Wjakimśsensie
dodałomitootuchy.Częstopolujesz?
–Kiedytylkomogę.Całedzieciństwospędziłam
wlasach,otaczającychLimmat.Mojemiastorodzinne.
Cassandraskinęłagłową.Wskazująckołczan,wiszący
nastojaku,spytała:
–Używasztychstrzałek,wyrzucaszjezapomocą
jakiegośspecjalnegonarzędzia?–Podniosłasięipodeszła
dostojaka,wyciągnęłajednązestrzałekdopołowy.
–Mogę?
–Oczywiście.Tonarzędzienazywasięatlatl.Wisiobok
kołczana.
Cassandraprzezchwilęprzyglądałasiębroni,zrobionej
zdrewnabukowego,gładkiejoddługiegoużywania.
