Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Powolidocieraładoniejinformacja,żedzwoniHammond,
atooznaczałotylkojedno.Spojrzaławboknapomałurozbu-
dzającegosięMaxa.
–Jasne,szefie.Zamomentbędęnamiejscu.Tak,poinfor-
mujęgo.Pozostałychteż.Narazie.–Rozłączyłasię.
–Niemów,żemamykolejnąsprawęitowśrodkunocy.–
Russellpodniósłsięiusiadłnałóżku.
–WłaśniedzwoniłHammond.Musimysięzbierać.Zamordo-
wanomłodąkobietęniedalekostawuprzySt.MichaelStreet.
–Super…–odparł,zwieszającgłowę.–Icoteraz?Pamię-
tasznaszągrudniowąrozmowę?Zchwiląpojawieniasięnowej
sprawymieliśmypowiedziećowszystkimHammondowi,aod-
kładamytojużodparuładnychmiesięcy–powiedział,chwy-
tającjązadłoń.
–Ajesteśnatogotowy?
–Samniewiem…Zbytdobrzemisięztobąpracuje.Ale
jeślimiałbymwybieraćalbo–albo,towiesz,jakabyłabymoja
decyzja.–Pocałowałjądelikatniewusta.–Atychceszto
zrobić?
–Chybajeszczenieteraz,ztegosamegopowodu.–Ujęła
jegotwarzdłoniąipogłaskałapopoliczku.–Porozmawiajmy
otympóźniej.Musimysięzbierać–dodała,wstajączłóżka,po
czympodeszładoszuflady,wktórejprzechowywałabieliznę.
–Chcęuczestniczyćwtymśledztwie,alerównocześnie
męczymnietocałeukrywaniesię,niewiem,ilejeszczewy-
trzymam–odparł,wyciągającubraniezeswojejszuflady.
Maxmieszkałtujużodmiesiąca,aoichzwiązkuniewie-
działniktpozarodzinąinajbliższymiprzyjaciółmi.Ujawnienie
11
