Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dlaczegoniemówiszonim„ojciec”?
–Bonigdynimniebył.–Przystanęłaispojrzałananiegowrogo.
–Inadalniezasłużyłnatomiano.
RozstalisięprzygabinecieMcMahona,któregopodniesionygłos
słyszeli,będącjeszczenaschodach.Redfernposzedłprosto
doKnighta.Zdawałsobiesprawę,żepowiniendoniegozadzwonić
zarazpokradzieżymacbooka,alewtedyczuł,żeprzedewszystkim
powinienzająćsiędziadkiemiopanowaniemwłasnychemocji,które
ostatniobyływyjątkowokiepskimidoradcami.
Drzwidopokojukomendantabyłyuchylone.Kurtuazyjniezapukał
wfutrynęipocichym„proszę”wszedłdośrodka.Knightwszarym
garniturzeibłękitnejkoszuliprezentowałsięświetnie,wżadensposób
niezdradzającniedawnychproblemówzezdrowiem.Paradoksalnie
względemprawfizyki,Knightzdawałsięczerpaćenergięzpracy.
–Powiedzmi,żetaminanieoznaczakłopotów–przywitał
gokomendant,zanimzdążyłzamknąćdrzwi.
–Nieoznaczakłopotów,tylkototalnebagno.–Redfernbez
zaproszeniaopadłciężkonakrzesłoprzedbiurkiem.
–Mów.Chybanicgorszegoodtego–wskazałnastospapierów
nablacie–mnieniespotka.
–Przypuszczam,żewątpię–mruknąłRedfern,silącsięnażart.
Spojrzałwkierunkudrzwi,jakbyniebyłpewien,czynapewno
jezamknął,poczymwyrzuciłzsiebie:–Palaczwłamałsiędomnie
dodomu.
–Niekończ.
–Zaatakowałmojegodziadka.Jestcorazbardziejzuchwały.
–Raczejzdesperowany.–Knightsięzamyślił.–Ktowiedział,
żemaszkomputer?
–Tylkomydwajiktoś,odkogowziąłeśkompa.
–Zheng–powiedziałzezłościąkomendant.
–Onjestpomojejstronie–zapewniłRedfern,tłumiącwsobie
niemiłeprzeczucia.
–Szybkozmieniłeśonimzdanie.
Redfernzastanawiałsię,czypowinienobarczaćprzełożonego
jeszczeswoimiosobistymiproblemami.Naszalimiałjednakstosunki
zagentemZhengiem,którewolałutrzymaćnaconajmniej
poprawnympoziomie.
–Zhengmipomagawjednejsprawie.
–Ztego,cowiem,tojaknaraziejedyniepomógłcidostaćsię
doaresztunaparędni.Cosprawiło,żeodzyskałtwojezaufanie?
