Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
potrzebujemytutajkrytykFilipa.Itakbezmojejmałej
Amydosyćjestnaświecieludzi,którymbrak
pobłażliwości.–Ichwyciwszypulchnąrączkę
dziewczynki,począłsięniąbawić,szczypiącimęcząc
jąnawszystkiestrony.–Alechciałbymwiedzieć,
corobiązesobąinni,naprzykładFilipiLaura!–szepnął
pochwili,widzącoddalającąsięnajstarsząsiostrę.
–Udoskonalająsięzapewne–odrzekłaAmelia
zprostotą,coserdecznierozśmieszyłoKarola.–
ChciałabymbyćtakrozsądnajakLaura–dodałapochwili
zwestchnieniem.
–Cozaniedorzeczneżyczenie!–wykrzyknąłKarol,
szczypiącciąglejejrączkęiciągnączajasneloczki.–
Cojabymzrobiłbezciebie,mójmałytrzpiocie?Wszyscy
ważylibymojeżarty,zamiastśmiaćsięznich,ijeszcze
częściejdostawałbymburęzazłośliweżarciki.
–MiędzymnąaLaurąjesttakmałaróżnicawieku–
odparłaAmeliatrochęsmętnie.
–Jesteśdosyćrozsądnajaknaswójwiek,Laurazaś
owielezanadto;toteżpozostajęwciągłejobawie,aby
naturanieupominałasięoswojeprawainiezmusiłajej
douczynieniajakiejświelkiejniedorzeczności.
–Cozamyśl!–zawołałaAmeliazoburzeniem.–Laura
miałabypopełnićniedorzeczność?
–Cobymnienajbardziejrozbawiło–ciągnąłdalej
Karol–togdybymjązobaczyłzakochanąwtym
bohaterze,aFilipaopanowanegozazdrością.
–Jakmożeszmówićpodobnerzeczy,Karolu?
–Czyżwidzianokiedyśmłodąpiękność,którabysięnie
zakochaławpupiluswegoojca?
–Toprawda;lecztrzeba,ażebyżyłasamazestarym
ojcemiciotkąstarąpannąciąglegderzącąinieznośną.
