Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Bardzodobrze,Amy,tymogłabyśodegraćrolęciotki.
AponieważLaurawracaławtejwłaśniechwili
dosalonu,Karoloznajmiłjej,żeżadenbohaternie
omieszkałniezakochaćsięwpięknejcórceswego
opiekuna.
–Jeśliopiekunjegomapięknącórkę–odpowiedziała
Laurażartobliwie,niechcącokazaćzakłopotania.
–Ach!Chceszusłyszećkomplement!–odpowiedział
Karol.
AleAmelianiechciała,żebydokuczanosiostrze,
amającprzytamnasumieniudużostraconegoczasu,
siadładofortepianu.Laurapowróciładoswegorysunku,
aKarol,ziewając,wziąłdorękijakiśdziennik.Rysyjego,
którebyłybypiękne,gdybycierpienieichnie
wycieńczyłoiosłabiło,powolistraciłyożywionyitrochę
uszczypliwywyraz,anatwarzyukazałosię
zniechęcenie.
Karolmiałlatdziewiętnaście,aoddziesięciudotknięty
byłcierpieniemwbiodrze,którepomimo
najtroskliwszychstarańpowracałobardzoczęsto.
Skutkiemtegojegonogaskurczyłasiętak,żestałsię
kulawy,anadwerężonejegozdrowiebyłoprzedmiotem
nieustannejtroskiiniepokojucałejrodziny.Szczególnie
matkabyłaniewyczerpanawcierpliwościidobroci,
chętniewyrzekłasiędlaniegowszystkichprzyjemności
życia.Ojciecustępowałnajmniejszymjegozachciankom,
ałatwosiędomyśleć,żesiostryzostaływręcz
niewolnicamiwszystkichjegokaprysów.
LauraiAmeliakształciłysiępodkierunkiem
nauczycielkidochwili,wktórejrozpoczynasięnaszą
powieść.Gdywreszcieuznano,żeLauramożejużbyć
wprowadzonawświat,nauczycielkawyjechała,
aobydwiestarszesiostrystałysięodtądstałymi
towarzyszkamiKarolawsalonie.Tymczasempani
