Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
DrogipanieEdmonstone!Mójukochanydziadekzmarł
dziśranooszóstejgodzinie.Miałatakapopleksjiwczoraj
wieczoremidotegoczasuniewymówiłjużanisłowa,
choćzdawałosię,żemniejeszczepoznaje.Przynajmniej
niewielecierpiał.Markhammapoleconeurządzenie
wszystkiego.Chcemy,abypogrzebodbyłsięwewtorek:
mamnadzieję,żebędziePanmógłbyćobecny.
NapisałbymdomegokuzynaFilipaMorville,gdybymznał
jegoadres;spodziewamsięjednak,żepanraczy
muprzekazaćtęsmutnąwiadomość.Przebaczmi,Panie,
tenlistnieczytelny.Samzaledwiewiem,copiszę.
Przywiązany
WalterMorville
–Biednychłopiec!–wyrzekłFilip.–Listtenświadczy
ogłębokimuczuciudodziadka.
–Jakietosmutne,żepozostałtamsamjeden–
powiedziałapaniEdmonstone.
–Bardzosmutne–powtórzyłjejmąż.–Muszę
wyjechaćnatychmiast.Nieprawdaż,Filipie?
–Naturalnie.Sądzę,iżwypada,abympojechałztobą.
Niechciałbymnajmniejsząrzecząubliżyćpamięcitego
biednegostarca.
–Maszsłuszność,takwypada–odrzekłpan
Edmonstone–onbyłzawszebardzodlanasuprzejmy;
awiesz,żeoprócztegomłodegochłopcatyjesteśjego
najbliższymspadkobiercą?
MałaCharlottazadrżała,spoglądającnaAmelię.Filip
zaśodparł:
–Otymniewartonawetmyśleć;leczponieważteraz
onijajesteśmyjedynymiprzedstawicielamidwóchlinii
roduMorville’ów,mnieniktniezarzuci,jeślidawna
