Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jakmasięzachowywać,comarobić,kogosłuchać.Wyszłonato,
żeAgnesmiałasłuchaćwszystkich.Alematurobićzasłużącą?
GospodarstwobędzieprzecieżkiedyśnależećdoKarlaitoonabędzie
tutajgospodynią.
Agneszdecydowaniechwyciłaklamkędrzwikuchennych.Była
gotowawalczyćoszacunekipozycję.
–Dzieńdobry–powiedziałagłośno.
Wkuchnibyłatylkoteściowa.Stałaprzypiecuiprzygotowywała
obiad.
–Dobry–odpowiedziała,nieodrywającwzrokuodgarnków.
Agneszjejpochylonychnadpiecemplecówwyczytałaniechęć.
Tojednakzamiaststrachuwzbudziłowniejdeterminację.Nie,nie
będziesiętutajbać.Podeszładopieca,postawiłagarnekzwodą
napalnikuizaczęłarobićmeltę*.Potempokroiłachlebiprzygotowała
masło,położyłanastółtalerzpełnywczorajszychkołaczy.Żadna
zkobietnieodezwałasięanisłowem.Kiedyatmosferastałasięjużnie
dowytrzymania,otwarłysiędrzwiinapięcieopadło.Jednaknie
nadługo.DokuchniwszedłJohan.Agnespobladła.Nalałasobie
dokubkameltęiusiadłapodrugiejstroniepieca.
JohanusiadłprzystoleizamyślonyobserwowałAgnes.Ukroił
sobiepajdęchleba,posmarowałjąmasłemiposolił.
–GdziejestKarel?–zapytał.
–Śpi–rzekłaAgnes,alewpatrywałasięwkubekzmeltą.
–Obudźgo–rozkazałjejJohan.
Agnesspojrzałananiegozdziwiona.
–Śpi–odpowiedziałaiznowuutkwiławzrokwkubku.
–Obudźgo–powiedziałJohanwyraźnieostrzej.
Agneschciałazaoponować.Aleczymogła?Kątemoka
spostrzegła,żeteściowaprzestajemieszaćwgarnkuipatrzynanią.
Powoliwstała,położyłakubeknastółiodeszładoswojejizby.
