Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Podznakiemczłowieka
MarioDeMicheli
D
sportretowaćrzeźbiarzaMedardaRossabez
ziśCarpimaosiemdziesiątpięćlat[1].Zdążył
marynarki,wachlującegosięszerokimwachlarzem–
skrajnyobrazmediolańskiejcyganerii–oraztragiczne
„strzępyzkamienia”,wktórezamienialisięwięźniowie
wniemieckimoboziewGusen.Dwieodległeodsiebie
epoki,nietylezewzględunaliczbędni,którajedzieli,
cozuwaginahistorię,którazdajesiębyćtakradykalnie
odmienna.Czymożnazatemstwierdzić,żeCarpi
doświadczyłbrutalnieżyciawnowoczesnej„fabryce
śmierci”,mającduszę,myśli,uczuciaczłowieka
wychowanegowinnymokresieiniemalżeniewierzącego
wistnieniejakiejkolwiekprzemocystosowanej
wmetodycznyifunkcjonalnysposób?Chybatak,
przynajmniejpoczęści.Czytającjegodziennik,odczuwa
sięodsamegopoczątkuwstrętCarpiegodouznania
aktywnejobecnościzławsercachbliźnich,doprzyznania,
żeludziestalisięzdolnidozorganizowaniamasowej
zbrodnizpremedytacją,rozmyślnie.Przekonanie,
żeprzestępstwojestobcą„niekonsekwencją”wlogice
istnienialudzkiego,nawetnachwilęnieopuszcza
Carpiego.Towłaśniestądwypływawysokiinatchniony
tondziennika,niezwyklestałainiezłomnaenergiawiary
jegoautorawludzkiewartości,wiaramimowszystkich
