Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cierpliwiewsiodle,ażdziadekrozpoczniezajęcia.Dziadek
lubił,kiedypomagałammuzpoczątkującymi,izawsze
kazałmijechaćnaprzedzie.Poleceniadziadkadocierały
domniejakbyprzezmgłę,bomyślamiznówbyłamprzy
Timie.Kłus,anglezowanie,pookręgu.Piętywdół,
ściągnąćwodze,prostowsiodle,niepatrzećwdół,nie
tanoga!
Zpoczątkuwszystkoszłojakpomaśle,alewktórymś
momencieSzafirpostanowiłtrochęrozbawić
towarzystwo.Wyłamałsięzszykuizatańczył,wprawiając
małąamazonkęwprzerażenie.Dziewczynkamiała
najwyżejdziesięćlatizbytmałodoświadczenia,żeby
opanowaćdużegokonia,tymbardziejżeztrudemsięgała
nogamidopodciągniętychnaostatniądziurkęstrzemion.
Pominiedziadkawidziałam,żemiałochotęzacząć
krzyczeć,leczzewzględunaobecnośćdzieci
izatroskanychmatekzachowałspokój.Szafirszalałjak
końnarodeo.Przestraszonadziewczynkazłapałamocniej
wodze,leczkiedykońgwałtowniepodskoczyłikopnął
tylnyminogami,wypadłazsiodła,zakreśliławpowietrzu
łukizgłuchymłupnięciemwylądowaławpiasku.
–Auć!–stęknąłdziadek.–Stęp!
Zrobiłampółparadęiprzeszłamwstępa,azamną
pozostałeuczennice.Dziewczynka,którąSzafirwyrzucił
zsiodła,leżałanaplecachbezruchu.Jejmatkazaczęła
krzyczećiwpanicepodbiegładowejścianamaneż.
–Nicsięniestało!–zawołałdziadekipomógłwstać
małejkursantce.–Totylkotakamizelkaochronna.Jest
ciężkajakśredniowiecznazbroja!
–Bezniejniepozwolęjejjeździć!Mogłaprzecież
