Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nogiiotrząsnąłzreszteksnu.Klaczewpozostałych
boksachrównieżsięobudziły.Wszystkiebyłyalbo
wciąży,albomiałyjużźrebaki.
Nagledźwięksilnikaucichł.Trzasnęłydrzwi,najpierw
jedne,potemdrugie,iktośotworzyłbramęnapastwisko.
Staraklaczpoczułagłowęźrebięcia,któregłodneszukało
wymion,żebynapićsięmleka.Odepchnęłajeodsiebie.
Niespodziewanieogarnąłjąniepokój.Nieznałaludzi,
którzyweszlidostajniotakdziwnejporze.Niezapalili
światła,tylkoużywalilatarek.Mówilicichoichrapliwie
idziwniepachnieli.Przezcałedługieżycieklaczzaznała
odludzijedyniedobrego,dlategozciekawościąpatrzyła
naprzybyszy,kiedyotwieralijejboks.Poczułaprzyjemny
zapachowsa.Źrebakschowałsięzanią.Klaczprzez
chwilęwalczyłazesobą,czyposłuchaćinstynktu,który
nakazywałjejbronićmalca,czypoddaćsięchęci
zanurzeniapyskawapetycznejpaszy.Zastrzygłauszami.
Zrobiłakrokwstronęwiadra,potemkolejny,ażwkońcu
mogłasięgnąćdopysznegoowsa.Czyjeśdłonie
pogłaskałyjąpogłowieizałożyłykantar.Klaczpołożyła
ostrzegawczouszyposobie–ktośzbliżyłsiędojej
źrebaka.Alejużwcześniejmiałamałe,więcwiedziała,
żeludzieniezrobiąmuniczłego.Wyszłaposłusznie
zamężczyzną,którytrzymałjązauwiąz.Pomrukiwała
uspokajająco,boźrebięrżałocienkoiprzestraszonetuliło
siędojejboku.
Pozostałeklaczeiichźrebiętarównieżrżały.Odlatbyły
turazem,znałytęstajnięimiałyswojezwyczaje.Kiedy
jednaspokojniewychodziła,pozostałebezstrachu
podążałyzanią.
