Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sobieradęnawetwkryzysie,alejegosynowiemoglibynie
przywyknąćdopewnychspraw.Wychowywalisięwdobrobycie,więc
trudnobyłobyimzrozumieć,żewsklepachsąjedyniepustepółki,
apopodstawowedobranależystaćwgigantycznychkolejkach.
WszedłposchodkachdomuDargiewiczówinacisnąłdzwonek.Był
jużwieczór,woknachpaliłosięświatło,więcktośmusiałbyć
wśrodku.Aonkonieczniechciałporozmawiaćzkimśżyczliwym.
OtworzyłamuKingaiuśmiechnęłasięnajegowidok.
–Widzę,żecóreczkaniemożeżyćbezswojejmamusi–powiedział
zamiastpowitania,apotemuścisnąłprzyjaciółkę.
–Nieprzytulajmnietakmocno,bokrzywdędzieckuzrobisz.Jestem
wpiątymmiesiącuciąży–odparłaześmiechem.
–O,małyŁyszkindoczekasięsiostrzyczkialbobraciszka.
Cowolisz?–zapytał.
–Dziewczynkę.Moimężczyźnisącholernymiuparciuchami,może
córeczkatakaniebędzie.Wchodź,Kostek.Jesteśmyprawiewszyscy.
–Maciejakąśuroczystośćrodzinną?–zapytałniepewnie,niechcąc
czućsięjakintruz.
–Wpewnymsensie…Poprostuwszyscyjesteśmypodekscytowani
tym,cosiędziejewPolsce.Będziemymogliwkońcutampojechać.
Grześzobaczysięzrodzicami…
–Przeztencholernyrozwódnawetnieśledziłemtegonabieżąco…
Nataliateżjest?
Kingaprzestałasięuśmiechać.
–Nie,Kostek,niemajej.TerazpewniespacerujepoParyżualbo
Madrycie,alboBógraczywiedziećgdzie.
–Tymrazemznalazłasobieniecobardziejzamożnegofaceta?
–prychnął.
Nieczułzazdrości,ainformację,żeNataliiniemauDargiewiczów,
przyjąłzulgą.Jegomałżonkaprzezostatniedwalatatakmudała
wkość,żewzdrygałsięnasamąmyślospotkaniuznią.
–Wiesz,żemojerelacjezsiostrąsądalekieodideału,chociażdzięki
tobieitaksiętrochępoprawiły.Niewiem,zkimpojechała.Może
nawetniezfacetem,tylkozjakąślubiącąsięzabawićkoleżaneczką.
–Kinganiechciałarobićprzykrościbyłemuszwagrowi.
Niezdążyłjużniczegowięcejpowiedzieć,boKingawprowadziła
