Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Odkręciłakraniwrzasnęła,bowodawprysznicubyłalodowata.
Notak,lewonożnierozpoczętydzieńjużnawstępiepodstawiłjejnogę.
–Anka!–zawołała,dygocącjakpijakwdelirium.–Nieśpisz?
Zobacz,cosięstało,ciepłejwodyniema.
–Tomożenaniąniezasługujesz?Obudziłaśmnie,niechciktoś
innyzobaczy.Balerina,naprzykład–odpowiedziałaAnkasennie
ischowałagłowępodkoc,zasypiającnatychmiastzpowrotemjak
niemowlę.
Ankaprzyjechaławczorajznienackawodwiedziny.Byławnastroju
skrajnegoprzygnębieniaicierpkiegorozbawieniarównocześnie.Opo-
wiedziałaKaśceowieczorzespędzonymwgroniepracownikówfabryki
produkującejakcesoriadosprzątania,czyli–mówiącpoludzku–
szczotkiiichpochodne.
Trafiłatamniejakozurzędu,przygotowująckoncertdziecize
świetlicynauroczystyjubileuszdziesięcioleciawyżejwspomnianego
przedsiębiorstwa.Dziecispisałysięnadzwyczajnie,odstawiającpopi-
sowenumery,tańcząciśpiewając,zacozostałynagrodzoneoklaskami
isłodyczami.Rozwiezionojenastępniedodomów,aAnkazostała,
abywczasienbankietu”ubićzfabrykąinteres.
–Czegotysięzłościsz,skorotakdobrzetymdzieciomposzło?–
zapytałaKaśka.
PatrzyłazdziwionanaAnkę,którataksięzapamiętaławopo-
wiadaniu,żesypaładoherbatyszóstąłyżeczkęcukru.
–Niezasłodkomasz?–spytałaKaśkadobrodusznie,zabierając
jejspodnosacukierniczkę.
–Mówięci,proszonomnie,żebymzostałanabankiecie.Obie-
calipieniądzenakoloniedladzieci.Więcprzystałamnato,chociaż
wiedziałam,żebędąchlaćnamaksa.Alecotam!Fuuuuj!Ulepek!
25
