Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ico?–zaciekawiłasięKaśka.–Obiecałobrabowaćlombard?
–Agdzietam!Powiedział,żeznasposóbnawynoszenieszczo-
tekzfabryki.Więcbędziejeprzynosićdomnie,jabędęsprzedawać
ibędziemyżyćjakpączkiwmaśle.
–Noitysięzgodziłaśentuzjastycznieiodtądżylidługoiszczęś-
liwie!–zakrzyknęłaKaśkaznadzieją.
–Oooczywiście!Dałammunawetwtwarznadobrypoczątek.
Ankaprzyjrzałasięherbacie,apochwilidodała:
–Przyjąłtozgodnością.Nawetniepisnął.Tylkożenatwarzy
teżmiałwłosie.Więcmyślę,żezamortyzowało.
–Szkoda–powiedziałaKaśka,patrzącnawyłysiałąszczotkę
wrogukuchni.–Mogłaśsięugiąćchociażbydlakoleżanki.
Gadałyjeszczedługo,więcAnkazostałananoc.
Teraz,drżączzimnaipróbującodegnaćnacierającegonaniąpsa
radośnieliżącegojąpotwarzy,Kaśkajęknęła:
–Aniechcięlicho.Jeszczeito,piesmimordęlizał.Puść!–
Broniłasiębezprzekonania.
Piesnieustawałjednakwpragnieniuokazaniajejswojejmiłości
iKaśkapoddałasię.Owiniętaręcznikiemusiadłazpsemnaprogu
domu,rozmyślającnadtym,żeasertywnatoonaraczejniejest.Tyle
czasuuczonojątegonaterapii,atunawetpsuniepotrafiłapowiedzieć
jasno–nnie”.
Balerina,jakbyzrozumiawszy,żetooniejtedeliberacje,jeszczeraz
dokładniejąoblizała.Zachowałasięjakmalarz,któryodchodząckrok
odskończonegoobrazu,naglepowracaijeszczerazdotykapędzlem
płótna,stawiająctymkropkęnadi.
Przynajmniejpiesmnieumył,skoroniemaciepłejwody,pocie-
szyłasięKaśka,schodzącdoogródka.Popatrzyłanawystającezza
drzewsłońceiodwróciłasięwstronędomu.Dompłynąłwpowietrzu
27
