Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
WSTĘP
Naprzestrzeniwiekówszkołapodlegałaciągłymprocesomzmian.
Zmieniałysięcele,zadaniaifunkcjeszkoły;systematycznieposzerzały
sięspołeczneobszaryoddziaływańdydaktyczno-wychowawczychszko-
ły;zmianiepodlegałastrukturaorganizacyjnaiprogramowa;moderni-
zacjiidoskonaleniuulegałyprogramykształcenia,metodyiformy
organizacjiprocesukształcenia,wtymszczególniesystemklasowo-
lekcyjny;wydłużałsięokreskształceniaszkolnego;pojawiałysięnowe
środkidydaktyczne,aichrozwójstwarzałcoraztonowszemożliwości
wykorzystaniaichwprocesiekształcenia;zmieniałsięwreszciesam
nauczycielisposóbjegoprzygotowaniadorealizacjinowychwyzwań.
Jedenelementpozostawałniezmienny.Otóższkoła,bezwzględunaczas
imiejsce,jakoinstytucjażyciaspołecznego,byłazawsze,inadaljest
przedmiotempowszechnejkrytyki.Byłaonabardziejlubmniejuzasad-
niona,alezawszeobecnaimającawpływnafunkcjonowanieszkoły,
aszerzejrzeczujmując–całegosystemuedukacji.
Krytykującszkołęczynimytozawszewoparciuookreślonekryte-
ria.Niepodejmującrozważańdotyczącychtegozagadnienia,aledoko-
nującjednocześnieuogólnieniamożnaprzyjąć,iższkołastanowiprzed-
miotkrytycznychocen,gdyż:
popierwsze:
formułujesięwobecniejzbytwysokiewymagania
ioczekiwania,upatrującwszkoleinstytucjizdolnejprzezwyciężyć
wszelkiesłabościrzeczywistościspołecznej,kulturowej,ekonomicznej
itd.Odwołującsiędokoncepcjicałościowegoujmowaniaedukacji,okre-
ślonejmianem„dziesięciościanuedukacji”
1
,możnaprzyjąć,żewprzy-
padkutegoobszarukrytycznejocenyszkołymamydoczynieniazezja-
wiskiempatologiinadmiaru,nadmiaruoczekiwańiwymagań.Prowadzi
onadozakłóceniarównowagiwfunkcjonowaniuszkoły,awkosekwen-
cjidozaburzeniahomeostazycałegosystemuedukacji
2
.
Podrugie:
szkołabyła,inadaljestodbieranajakoinstytucjadys-
funkcjonalna.Porazkolejnywswejdługiejhistoriiprzeżywaonakryzys
1Z.Kwieciński,Socjopatologiaedukacji,Olecko1995,s.13–20.
2Ibidem,s.16–17.
