Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
BartekuśmiechnąłsiękrzywodoMiśkiiwstał,bysię
przywitać.
–Tomłodyodmojejsiostry–wyjaśniłjejStefan.
–Uczysięwszkolemuzycznej.Przyszłyperkusista.
Miśkauścisnęłarękęchłopcu,aleniemogłasię
napatrzećnaStefana.Niewidziałagoprzecieżprawie
trzylata,aonsięwcaleniepostarzał.
Toniesprawiedliwe.Nadalszczupły,chłopięcy,
osprężystychruchach,przypominałjejotym,cosię
skończyło,anigdytaknaprawdęniezaczęło.
Miśkaoblałasiędelikatnymrumieńcem,przeklinając
sięwmyślach,żeakurattegowieczorunieprzebrała
sięwlepszeciuchy.Zwykławąskaspódniczkaiwiązany
kardigan.Dobrze,żechociażbutymiałaszałowe.
Zdrugiejjednakstrony,Stefannigdyprzecieżnie
zwracałuwaginajejwygląd.
–Stęskniłemsięzatobą–szepnąłjejdoucha.
Poczuładziwnetrzepotaniewokolicyżołądka.
Przełknęłaiszybkoodpowiedziała:
–Totrzebabyłoprzyjechać.
–Właśnietozrobiłem.–Zaśmiałsięcicho,
bonaśrodeksaliwchodzilijużmuzycyirozległysię
brawa.–Będzieszmiałaczas?
–Dlaciebie...–zaczęła,aleprzypomniałasobie
oobietnicydanejŁucji.Jakośjąspławi.Łucjaijej
problemymogąpoczekać,boonamusiporozmawiać
zeStefanem.Dziwne.Przyjaźnilisiętakkrótko,atak
długojejgobrakowało.
KiedyŁucjazapowiadałapierwszypunktprogramu,
Miśkaznajdowałasięwzupełnieinnymmiejscu,
wjakimśkosmosie,gdzieobowiązywałjedynie
szampańskihumor,astanyeuforyczneskutecznie
izolowałyodotoczenia.Wszystkiezmysłyodleciały.
Mniejwięcejpokwadransiewróciłjejwzrok.
KwartetSupremaBaltica,ubranyzjawiskowowróżne
odcieniebłękitu,składałsięzdwojgaskrzypiec,altówki
iwiolonczeli.Miśkarozpoznaławwiolonczelistce
Juliannęzfilharmonii.ItakjakobiecałaŁucja,same
kobiety.Pierwszeskrzypcegrałafiligranowa
