Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uśmie​chem.
–A,tak,oczy​wi​ście,Aniajestem,AnnaDar​czyń​ska.
–MarcinMaliński,miłomi.Toteraznieodmówiszmichyba,
Aniu,gdyzaproszęciędoWedlanaczekoladę?Totakieidealne
miejsce,żebyustalićplanodwetunawandalach,którzyśmieli
pod​nieśćrękęnanaszesamo​chody.
Annapoczuła,żejeślizachwilęnieodmówiinieucieknie,
towyjdzienałatwąpannę,któradajesiępodrywaćpierwszemu
lepszemufacetowiwgarażu.Ajednakniezrobiłatego.Nieodwróciła
sięnapięcie,nieskierowałakrokówwstronęwindy,leczbezwolnie,
jaknaiwnasiksa,podyk​to​wałaMar​ci​nowinumertele​fonu.
–Aterazmuszęjużlecieć.Zadzwoń,cośwymyślimywsprawie
tegoodwetu–odpo​wie​działaipoże​gnałasię.