Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Poczułamsięjakwlabiryncie,niespodziewałamsię,
żewytwórniajesttakogromna,apotemprzypomniałam
sobie,żeK-poprządzisięinnymiprawaminiżzachodni
rynekmuzyczny.Tuwszystkomusiałorobićwrażenie.
Byłamwykończona,adzieńdopierosięzaczął.Rękateż
dawałaosobieznać,czułamwniejbolesnepulsowanie.
Spojrzałamwdółizobaczyłam,żecałajestwekrwi,która
skapywałanaposadzkę,robiącnaniejplamę.Kierującsię
znakami,poszłamdołazienki,gdzieoczyściłamdłoń
zeszkła.Naszczęścieniewyglądałototakgroźnie,jak
myślałamnapoczątku.Musiałamjątylkozdezynfekować,
alenatenmomentowinęłamranęchusteczką,żeby
zatamowaćlekkiekrwawienie.
Gdywychodziłamzłazienki,mojemyśliponownie
krążyływokółwczorajszegodniaitego,cosięwydarzyło.
Miałamcholernąnadzieję,żejeżelinieznajomychłopak
toLee–jakimścudemmnieniepozna,bobyłampewnie
jednązwielu,którąwidzinakoncertach,apoddrzewem,
doktóregomnieprzyciskał,panowałaciemnośćinie
widziałdobrzemojejtwarzy.
Przezrozkojarzenieniezauważyłamosoby
przechodzącejobokiwpadłamnanią,całymimpetem
uderzającwczyjąśklatkępiersiową.Automatycznie
wyciągnęłamprzedsiebieręce,próbującprzytrzymaćsię
czegokolwiekiochronićsięprzed,drugimjużtegodnia,
upadkiem.
–
Ssibal
…–Podświadomośćpodpowiadałami,żegdzieś
jużsłyszałamtosłowo,alewtymmomenciemojauwaga
skoncentrowanabyłanaczerwonejplamie,którawidniała
naśnieżnobiałejkoszulcenieznajomego.
Chłopakpodążyłzamoimwzrokiemizastygł,wgapiając
sięwswojąklatkępiersiową.
–Przepraszam,naprawdęmiprzykro,aleniechciałam.
Proszędaćmiswojąkoszulkę,wyczyszczęjąnamójkoszt
–wyjęczałampoangielsku.
Zwróciliśmyuwagęstojącejnarecepcjikobiety,
patrzyłanamniezpolitowaniem.Niemiałamodwagi
spojrzećwoczychłopakowi,któryopróczprzekleństwa
