Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
9.Dziedzinypolitykigospodarczej
35
wyróżniasięczęśćpolitykigospodarczej,którejprzedmiotemoddziaływania
jestcałagospodarkawujęciuglobalnym.Taczęśćjestnazywanapolitykąma-
kroekonomiczną.Jejistotąbędądziałaniazmierzającedopromowaniawzrostu,
kształtowaniaoszczędnościikierunkówichwykorzystania,osiąganiawyższej
efektywności,racjonalizacjipodziału,stabilizacjigospodarki,właściwychsto-
sunkówzzagranicą.
Częśćdrugapolitykiekonomicznejodnosisiędojakiegośkonkretnegoproble-
muwystępującegowżyciugospodarczym.Wtymprzypadkuchodziopolitykę
problemową(politykamieszkaniowaczyochronyśrodowiska).
Zewzględunarodzajproblemumożnawyróżnić:
1)politykęwzrostu,
2)politykęstrukturalną,
3)politykęregionalną,
4)politykęekologiczną.
Biorącpoduwagędziedzinęgospodarkibędącąprzedmiotemoddziaływania,
wyróżniasięnastępującepolitykisektorowe:
1)politykęprzemysłową,
2)politykęrolną,
3)politykęhandlową,
4)politykęwspółpracygospodarczejzzagranicą,
5)politykęmieszkaniową.
Kierującsięrodzajemstosowanychinstrumentów(mechanizmów),można
wyróżnić:
1)politykęmonetarną(kredytową,emisyjną),
2)politykęubezpieczeń,
3)politykęcenowo-dochodową,
4)politykębudżetową,
5)politykęinwestycyjną,
6)politykęzatrudnienia,
7)politykęnaukową.
Poszczególnepolitykimogąbyćpoddawanedalszympodziałom.Naprzy-
kładwramachpolitykibudżetowejmożnawyróżnićpolitykikształtowania
dochodówiwydatkówsektorapublicznego,któredasiępodzielićnapolitykę
podatkową,celnąitd.
politykamakro-
ekonomiczna
politykaproble-
mowa
sektor
rodzajinstru-
mentu
