Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dogrupyzebranychwykładowcówiwsuwadłoniedokieszeni.Widać,
żejestzdenerwowanytąnowąniedogodnościąwjegożyciu.Tłum
rozchodzisiętaknagle,jaknagłebyłowystąpienieNate’a,wszyscy
narzekają,idącnapierwsząlekcję.
–Możenasniebędzietodotyczyło–mówię,mającnadzieję,
żeprzekonamsamasiebie.–Natewie,żesiętylkoprzyjaźnimy.Aczy
dlaprzyjaciół,którzywżadensposóbniewykazująwzajemnego
zainteresowaniaswoimiciałami,niepowinnobyćwyjątków?
Kurtzaciskausta.
–Nicniemówiłowyjątkach.
Zpowoduróżnicywiekuwszkolespędzamyrazemtylkolancz.
Idęwięcsamanalekcjęangielskiegoizajmujęmiejsceprzyoknie
zeszkłaołowiowego.Salawyglądaidentyczniejakprzedrokiem
–zwykończeniamizciemnegodrewna,czystymibiałymitablicami
ikrzesłamiprzymocowanymidoławek;chociażnadalczućwniej
wakacyjnąpustkę.
GdziejestJosh?
Pro
fes
seurColepojawiasięjakzwyklewmomencie,wktórym
dzwonidzwonek.Corokumamytychsamychnauczycielidokażdego
przedmiotu.Pro
fes
seurColejestgłośnajaknanauczyciela,ale
przyjacielskaidostępna.
–Bonjouràtous–stawianabiurkukubekzkawąirozglądasię
poklasie.–Dobrze.Żadnychnowychtwarzy,więcnietrzebanic
tłumaczyćodnowa.Ach,par
don–przerywa.–Jednaławkajest
pusta.Kogoniema?
Wodpowiedzinajejpytanieskrzypiądrzwi.
–Mon
sieurWasserstein.Oczywiściepustaławkanależy
dociebie–mówi,alepuszczadoniegooko,kiedytenwślizgujesię
nawolnemiejscetużprzydrzwiach.
Joshwydajesięzmęczony,ale…nawettakiwyglądadobrze.
Manasobiegranatowąkoszulkęzobrazem,któregonierozpoznaję,
tozpewnościącośzeświataalternatywnychkomiksów.Dobrze
nanimleży,jestlekkoobcisła;kiedyJoshsięgaposwojąkopię
programuzajęć,unosimusięnaramieniurękaw,odsłaniająctatuaż.
Kochamjegotatuaże!
Tentoczaszkaiskrzyżowanepiszczele,alenamalowane
wzabawnysposób,prostyiczysty.Tozpewnościąjegowłasny
projekt.Zrobiłgosobiewdrugiejklasie,mimożeweFrancjiosoby
nieletniepotrzebująnatozgodyrodziców.Aszczerzewątpię,żeby
jądostał.Co,choćwstydsiędotegoprzyznać,wjakiśsposób
