Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przesiadamsięnapustekrzesłonaprzeciwniego.Mójnaszyjnik
zkompasemstukaoblatjegostolika.–Ranousuniętomizęby
mądrościiprzyjmujęjakieśleki,amimotoustamamnadaltakie
obolałe,żeniemogęjeśćnicinnegopozamiękkimipokarmami.
Joshuśmiechasięporazpierwszy.
Wzbierawemnieradośćspełnienia.Odwzajemniamuśmiechtak
szeroko,jakpotrafię,mimobólu.
–Noco?
–Środkiprzeciwbólowe.Teraztomasens.
–O,cholera–wsuwamnogępodstolikiuderzamwblat
kolanem.–Ażtakzemnąźle?
Śmiejesięzaskoczony.Ludziezawszewybuchająśmiechem,
boniespodziewająsięsłówtakichjak„cholera”zusttakdrobnej
osóbkizdelikatnymgłosem,poprostuuroczej.
–Zauważyłemjakąśzmianę–wyjaśnia.–Ityle.
–Skutkiuboczneobejmująokrutnepołączeniewyczerpania
ibezsenności.Idlategojestemtuteraz.
Joshznówsięśmieje.
–Jaswojemiałemusuwanewzeszłewakacje.Jutropoczujeszsię
lepiej.
–Obiecujesz?
–Nienastoprocent.Alenapewnozakilkadni.
Naszeuśmiechyprzechodząwzamyślenie.Wszkolerzadko
zesobąrozmawialiśmy,apozaniąwcale.Jestemzbytnieśmiała,aon
zbytwycofany.Adotegomiałjednądziewczynęprzezjakieś…
zawsze.
Miał.
Zerwalizesobąwzeszłymmiesiącu,tużprzedukończeniem
przezniąszkoły.Joshijanadalmamyjeszczejedenrokdokońca.
Ichciałabym,abyistniałjakiślogicznypowód,byonnaglesięmną
zainteresował,ale…takinieistnieje.Jegodziewczynabyła
nieustępliwaibezpośrednia.Czylibyłamoimcałkowitym
przeciwieństwem.Byćmożedlategosamasiebiezaskakuję,kiedy
orientujesię,żewskazujęnajegoszkicownik,chętna,żeby
przedłużyćtenchwilowystan.Tencudkonwersacji.
–Nadczympracujesz?–pytam.
Jegorękaprzesuwasię,żebyzasłonićrysunekprzedstawiający
kogoś,ktoprzypominamłodegoAbrahamaLincolna.
–Taktylko…bazgrzę.
–Tonaszkelner–szczerzęsię.Auć.
