Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zdania;milczałam.PaniReedodpowiedziałazamniewymownympotrząśnięciemgłowy,
dodając:
–Możelepiejotymniemówić,panieBrocklehurst.
–Przykromi,doprawdy,żetosłyszę!Muszęzniątrochępogadać!–tułamiącswą
prostopadłąlinię,zainstalowałsięwfotelunaprzeciwpaniReed.–Pójdźtutaj–rzekł.
Przeszłamprzezdywan;postawiłmnieprostoprzedsobą.
Jakążonmiałtwarz,gdyzobaczyłamjąprawienajednympoziomiezmojąwłasną!
Cozawielkinos!Ajakieusta!Icozaogromnewystającezęby!
–Niemasmutniejszegowidokunadwidokniegrzecznegodziecka–zaczął–zwłaszcza
niegrzecznejdziewczynki.Czytywiesz,dokądźliludzieidąpośmierci?
–Idądopiekła–odpowiedziałamszybkoijaknależało.
–Acotojestpiekło?Czymożeszminatoodpowiedzieć?
–Piekłotootchłańpełnaognia.
–Aczytybyśchciaławpaśćdotejotchłaniismażyćsiętamnawieki?
–Nie,proszępana.
–Więccowinnaśrobić,żebyjejuniknąć?
Zastanowiłamsięprzezchwilę;odpowiedźmoja,gdysięnaniązdobyłam,niespodobała
się:
–Muszębyćzdrowainieumierać.
–Jakmożeszbyćzdrowa?Dziecimłodszeodciebieumierającodziennie.Niedalejjakdwa
dnitemupochowałemmałedzieckopięcioletnie,dobre,grzecznedziecko,któregoduszyczka
jestterazwniebie.Lękamsię,żeniemożnabytegopowiedziećotobie,gdybycięPanBóg
stądodwołał.
Niemogącgopodtymwzględemuspokoić,spuściłamtylkooczy,utkwiwszyjewdwóch
wielkichnogachspoczywającychnadywanieiwestchnęłam,pragnącbyćstądjaknajdalej.
–Spodziewamsię,żetobyłowestchnieniezgłębisercaiżeżałujesz,iżmartwiłaśswą
najlepsządobrodziejkę.
„Dobrodziejkę!Dobrodziejkę!–pomyślałam–oniwszyscynazywająpaniąReedmoją
dobrodziejką;jeżelitak,todobrodziejkajestczymśbardzonieprzyjemnym”.
–Czyodmawiaszpacierzranoiwieczór?–dopytywałdalej.
–Tak,proszępana.
–CzytujeszBiblię?
–Czasami.
–Zprzyjemnością?Czybardzojąlubisz?
–LubięObjawieniaiksięgęoDanielu,iGenesis,iksięgęSamuela,ikawałekksięgiEksodus,
iniektóreczęściksięgiKrólów,ioHiobie,ioJonaszu.
–APsalmyczycisiępodobają?Mamnadzieję,żejelubisz.
–Nie,proszępana.
–Nie?O,toźle!Jamammałegochłopczyka,młodszegoodciebie,któryumienapamięć
sześćPsalmów;agdygozapytać,czywolidostaćdozjedzeniaorzechosmażany,czynauczyć
sięwierszajakiegośPsalmu,odpowiada:„O,nauczyćsięwierszajakiegośpsalmu!Aniołowie
śpiewająpsalmy!”,takonmówiidodaje:„Ajapragnębyćaniołkiemtunaziemi!”.
Wtedydostajedwaorzechywnagrodę,żetakipobożny.
–Psalmyniesązajmujące–zauważyłam.
–Todowodzi,żemaszzłeserceipowinnaśmodlićsiędoBoga,ażebycijeodmienił;ażeby
dałcinowe,czysteserce;ażebycizabrałsercekamienne,adałcisercezżywegociała.
Jużchciałamzapytać,wjakitosposóbmiałabysięodbyćtakaoperacjazamianymojego
serca,gdywmieszałasiępaniReed,nakazującmi,bymusiadła.Zarazteżdalsząrozmowę
wzięłanasiebie.
–PanieBrocklehurst,zdajemisię,żewliściepisanymdopanaprzedtrzematygodniami
wyznałampanu,żetadziewczynkaniemacharakteruiusposobienia,jakiebymsobieżyczyła
wniejwidzieć.JeżeliprzyjmiejąpandoszkoływLowood,byłabymrada,gdybypoproszono
nauczycielki,bybacznenaniąmiałyoko,aprzedewszystkim,bystrzegłyjąodjejnajgorszej
wady:skłonnościdokłamstwaiobłudy.Wspominamotymprzytobie,Jane,żebyśnie
próbowałaoszukiwaćpanaBrocklehursta.
CzyżmogłamsięniebaćpaniReed?Rzeczprosta,żemusiałamjejnieznosić,skorowjej
naturzeleżałachęćzadawaniamiranokrutnych;nigdywjejobecnościnieczułamsiędobrze;
ichociażstarałamsiębyćposłusznaidogodzićjej,usiłowaniamojezawszeodpychała
iodpłacałazdaniamitakimijakpowyższe.Teraztooskarżenie,wypowiedzianeprzed
