Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nalitośćboskąstało?
–Chciałbympomówićztobąwczteryoczy,panie
–zwróciłsięEdwarddoojca,mierzącgowzrokiem
zimnymjakstal.Ojciecskinąłgłową,poczymobajudali
siędojegogabinetu.WoczachKatarzynypojawiłsię
panicznystrach,aJanezaczęłasięzastanawiać,czyaby
napewnosłuszniepostąpiła,niemówiącmatceotym,
coujrzałanawieży.
PokrótkiejrozmowiezojcemEdwardwyszedł
zgabinetu,zhukiemzatrzaskującdrzwi,poczym
podszedłdoKatarzynyirozkazałjejstanowczymtonem:
–Natychmiastopuśćtendom.Niechcęcięwięcej
tutajwidzieć.Ściągnęłaśhańbęnatęrodzinę.Idź
spakowaćswojerzeczy.
BladazestrachuKatarzynawybuchnęłapłaczem
irzuciłasiędojegostóp.
–Edwardzie,błagam,nieodsyłajmnie.Coznaszymi
dziećmi?
–Terazpytaszodzieci?Apomyślałaśonich,
dopuszczającsięgrzechu?
–Edwardzie,ocochodzi?–zawołałamatka.
Spojrzałnaniąspłoszonymwzrokiem,podczasgdy
lamentKatarzynystawałsięcorazgłośniejszy.
–Och,mójBoże,matko,niewiem,jakmam
citopowiedzieć.
Janezadrżała.Takbardzoobawiałasiętego,
cozachwilęusłyszy.ObokniejstałaMargeryzanosząca
siępłaczem.
–Powiedzminatychmiast–nalegałamatka.
WciemnychoczachKatarzynybyłowidaćparaliżujący
strach.Edwardprzymknąłpowieki,anajegotwarzy
