Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ2
–Szczęśliwejpodróży,Emilio!–zawołałaAgnieszka
wprostdomojegoucha,kiedyczekałamnalotnisku
naodprawę.
–Dzięki–odparłam,pilnierozglądającsięzamoim
szefemiPiotrem.Piotrbyłnaszymwynalazcą,aszef
tąosobą,którawierzyławsukces.
Niemaich.Corobić?
–Hej,smutasku–powiedziałaAga,kładącdłoń
namoimramieniu.
Nachwilęzapomniałam,żeprzyjaciółkawciążstoi
obok.
–Niewiem,corobić.MojegoszefaiPiotrajeszczenie
ma.
–Zadzwońdonich.
Skinęłamgłowąiwyciągnęłamzkieszeniżakietu
telefon.Żadnychpołączeńodobumężczyzn.Nawet
Anatolniepisałiniedzwonił,aletoakuratuznałam
zadobryznak.Nacisnęłamprzyciskpołączenia.
Dalej,szefie...
Nieodebrał.PróbowałamzadzwonićdoPiotra.
Docholery!Odbierzchociażty!
Jegotelefonmilczał.
–Szlag!–zaklęłampodnosem.
–Coterazzrobimy?–zapytałaAga,spoglądając
namniezewspółczuciem.
