Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tywracaszdoswojegomieszkania.Jazostaję.Mamy
jeszczetrochęczasu,możezarazsiępojawią.
–Ajeślinie?
–Pojawiąsię–powiedziałambezwahaniaizacisnęłam
pięśćnarączcewalizki.Taknaprawdęwcaleniebyłam
tegopewna.Wżyciuniemożnabyćniczegopewnym.
–Jedźjuż–poprosiłamsłabymgłosemprzyjaciółkę.
–Poradziszsobie?
–Jasne–odpowiedziałam.
Agnieszkazacisnęławargiwcienkąlinię,leczuniosła
kącikiustkugórze,próbującsięuśmiechnąć.
–Dzwońokażdejporzedniainocy,jeślibędziesz
chciałaporozmawiać,okej?Iniedajsięomamić
Anatolowi.Onniejestfacetemdlaciebie!Tozwykła
ciota!Wszystkodostałpodanenatacyimyśli,żetak
będzieprzezcałeżycie.Pamiętajzawsze,żeonjest
bardziejzakochanywswojejmamusiniżwtobie!Nie
zapomnij,jakźleciępotraktował,kiedybyłaściężko
chora!Dodiabłaznim,Emilko!
–Aga,proszęcię,idźjuż.Jatowszystkowiem.
–Jużuciekam.–Przytuliłamniedosiebie,odgarnęła
niesfornykosmykwłosówzpoliczkaipomachaładłonią
napożegnanie.
Ajapatrzyłam,jakodchodzi,jakwtapiasięwtłum
iznika.
Przełknęłamślinę,niewiedząc,corobić.Miałamzłe
przeczucia.
–Emilia!–Usłyszałamznajomy,męskigłos,tużzza
moimiplecami.
–Robert!–zawołałamuradowana,czującjak,moje
życiepowróciłowowejchwilinawłaściwytor.
