Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
międzynimi,gdyzostalisami.
–Czekałemnatospotkanie–powiedziałtakłagodnie,jakbymówił
dozasypiającegodziecka.
Niezdołałaukryćdreszczu,któryprzebiegłjejpoplecach,ale
towzdrygnięcieumknęłouwadzeOnucego.Akuratpoprawiałkrótko
ściętewłosyiwygładzałzielonąkoszulkę.Zupełnie,jakbyprzyokazji
tychodwiedzinchciałzaprezentowaćsięzmożliwienajlepszejstrony.
Każdytengestsprawiał,żemiałaochotęwstaćiwyjść,zostawiając
gosamegozinformacjami,którerzekomoposiadał.
–Wtakimrazieprzejdźmydokonkretów.
Skinąłgłową.
–Mogęciwszystkowyjaśnić.
–Byłamprzekonana,żejużtozrobiłeś.Dwukrotnie.Razpodczas
przesłuchaniapoaresztowaniuidrugirazprzedobliczemsądu
–dodała,ignorująctonieoczekiwaneprzejścienaty.
–Mogęciwyjaśnićwszystko,cotyczysięśmiercitwojegomęża
iAmelii.
Zamilkł.Czytonapotrzebydramatycznejpauzy,czymożeżeby
lepiejprzyjrzećsięreakcji,jakąwywołaływniejtesłowa,aktórejnie
udałojejsięprzednimukryć.Nadźwiękimieniacórkipoczuła,jak
krewodpływajejztwarzy.
–Oczywiściezrobiętowewłasnyminteresie,aleotymzachwilę.
–Niewejdęztobąwżadneukłady–zastrzegła.
Onucysięuśmiechnął.Pobytwwięzieniupozbawiłjegotwarz
dziecięcejurody,któratakrzucałasięwoczy,gdyjeszczenosił
policyjnymundur.
–Możezmieniszzdanie,jeślimniewysłuchasz.–Znówurwał,ale
nieczekał,ażHaniasięzgodzialbozaoponuje.–Naprzesłuchaniu
inarozprawiemówiłemprawdę.NiezabiłemaniJakuba,aniAmelii.
Miałemjedynienastraszyćtwojegomęża.
