Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mójpatronwzłościpowiedziałmi,żeponieważmójprzyjaciel
podpadłpodobniejakja,poniesiepodobnąkarę.Niechcę,żebytaksię
stało,bodużomuzawdzięczam.Jeślitybędzieszprowadziłaśledztwo
zarękę,anieonociebie,napewnoznajdziesięktoś,nakogomożna
byłobyprzekierowaćpodejrzenia,ijeślitaksięstanie,dostaniesz
człowieka,któryuśmierciłtwojąrodzinę.
–Kimjesttenprzyjaciel?
–Zobaczysz.Jeśliciniepowiem,niebędzieszwiedziała,ktojest
sprawcą–stwierdziłzuśmiechemOnucy,nawiązującdojej
poprzednichsłów.
–Aco,jeślimisięnieuda?Jeślisięniezgodzę?
–Nic.–Wzruszyłramionami.–Jazostanętutaj,mójprzyjaciel
pójdziesiedzieć,tybędzieszmogłaznowurzucićpracęalbowniej
zostać…Jedyniemójpatronnadalbędzienawolności.
Opuszczającwięzienie,HaniaszłaobokCioskiwmilczeniu.Dopiero
przystrażnicytenniewytrzymałispojrzałnaniąkarcąco.
–Długopaniznimrozmawiała.
–Togłównieonmówił.
–Imiałwtymniesłychanąprzyjemność.
Tobyłowjegooczachjejnajwiększeprzewinienie.Ichspotkanie
byłodlaOnucegonagrodą,równiedużąjakświadomość,żeprzez
najbliższedni,możetygodniebędziemyślałatylkoiwyłącznieotym,
cojejpowiedział.
Nieodpowiedziała.Dopierogdyprzeszłaprzezpunktkontroli
izdałaprzepustkę,zwróciłasiędosierżanta:
–Dziękuję.
Izanimzdążyłzastąpićswojądezaprobatęchoćbycieniem
uprzejmegouśmiechu,opuściłaterenwięzienia.
Jużpochwiliwspięłasięzakierownicęswojegojeepaizamknęła
