Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dalszedziesięćminutupływawśródmoralnego
ifizycznegoprzygnębienia.Apotem,jakby
zadobroczynnymskinieniemznieba,otuchaznówbierze
górę.Jakażtegoprzyczyna?Jeździecjakiśkłusuje
wkierunkutaboru.
Niespodziewanytowidok:któżmógłbysięspodziewać
ludzkiejistotynatakimpustkowiu?Oczywszystkichskrzą
sięzradości,jakgdybywosobiejeźdźcadostrzegano
zbawcę!
–Jedziekunam,prawda?–zapytałplantator,nie
dowierzającsłabnącemuwzrokowi.
–Tak,ojcze,itonajprościej,jaktylkomoże–odparł
Henryk,zdejmujączgłowykapeluszipowiewającnim
wysokowpowietrzu;czynnościtejtowarzyszyłokrzyk
obliczonynazwrócenieuwagizbliżającegosięjeźdźca.
Wezwanietookazałosięzbyteczne.Obcydostrzegłjuż
stojącewozyipodjeżdżająckunimcwałem,zbliżyłsię
niebawemnaodległośćgłosu.
Koniaswegościągnąłuzdąwtedydopiero,gdy
minąwszytabor,przybyłnamiejscezajmowaneprzez
plantatoraijegotowarzyszy.
–ToMeksykanin!–szepnąłHenryk,przyglądającsię
strojowijeźdźca.
–Tymlepiej–odparłrówniecichymgłosem
Poindexter.–Napewnobędzieznałdrogę.
–NiemawnimanikrztyMeksykanina–mruknął
Calhoun–jeżelipominiemyprzyodziewek.Zarazsię
otymprzekonamy.
BuenosDiascavallero!Estausted
Mexicano?
–Nie,doprawdy–zaprzeczyłnieznajomy
zuśmiechem.–NiejestemMeksykaninem.Mogę
rozmawiaćzpanamipohiszpańsku,jeślitakiejestwasze
