Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zapewnerozróżnićjegośladów,tymbardziejżewtym
wyschłympopieliskuwszystkieniemalkońskietropy
wyglądająjednakowo.
–Cóżnamwięcpozostaje?–zapytałzrozpaczą
wgłosieplantator.
–Bardzomiprzykro,paniePoindexter,żeniemogę
tuzostać,abywaspoprowadzić.Wiozęjakogoniecpilne
pismodofortu.Gdybyściemieliwypadkiemzgubićmoje
ślady,starajciesięmiećsłońcepoprawejręce,takaby
cieniewaszepadałynalewo,podkątemokołopiętnastu
stopnidokierunkupochodu.Jedźcieprostonaprzódmniej
więcejpięćmil.Wtedyujrzyciewierzchołekwysokiego
drzewa–cyprysu.Poznaciegopoliściachopłomiennej
czerwieni.Kierujciesięwprostnatodrzewo.Stoiononad
brzegiemrzeki,atużobokjestbród.
Tumłodyjeździecponownieściągnąłuzdę,szykującsię
doodjazdu,cośnieoczekiwanegojednakkazało
muzatrzymaćsięjeszczenachwilę:byłatopara
ciemnych,połyskliwychoczu,dostrzeżonaprzezeńporaz
pierwszy,aspoglądającapoprzezfirankikolaski
podróżnej.
Właścicielkatychoczupozostawaławcieniu,światła
jednakwystarczyło,bysięprzekonać,żeosadzonebyły
wtwarzyoniezrównanejurodzie.Ponadtozdołałjeszcze
zauważyć,żepatrzyłynaniego,jakmusięzdawało,
zserdecznymzainteresowaniem,niemalzczułością.
Zaspojrzenietoodpłaciłnieświadomymprawie
błyskiempodziwu,którydaremniestarałbysięukryć.
Ażebyodruchtenniemógłbyćpoczytanyzabrak
szacunku,młodyczłowiekgwałtowniesięodwróciłiraz
jeszczeodezwałsiędoplantatora,którykończyłwłaśnie
wyrażaćswojąwdzięczność.
–Niezasługujęwcalenapochwały–odpowiedział–
skoropozostawiampanówwpołożeniu,któregroziwam
