Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Amianowicie?
–Nadchodzipółnocnica.
–Mapannamyśliburzętejnazwy?
–Tak,właśnieto.
–Nigdyniesłyszałem–wtrąciłsięCalhoun–aby
mogłaonazagrażaćkomuśpozaokrętaminamorzu.
Wiemdobrze,żejestlodowata,aleprzecież...
–Przekonasiępan,żetogorszasprawa–przerwał
mumłodyjeździec–jeżelinieustąpijejpannaczas
zdrogi.PaniePoindexter–ciągnął,zwracającsię
doplantatorainiecierpliwieakcentującsłowa.–
Powiadampanu,żewrazzcałymtowarzystwemjestpan
wniebezpieczeństwie.Północnicaniezawszebywa
groźna;jeśliotęjednakchodzi–spójrzcietylko!Widzicie
teczarnesłupy?
–Właśniepodziwialiśmyje,nieumiejącsobie
wytłumaczyć,cototakiego.
–Sameprzezsięniemająznaczenia;totylko
zwiastunynawałnicy.Proszęspojrzećwgórę!Widzicie,
panowie,tęczarnąjakwęgielchmuręrozpościerającąsię
pocałymniebie?Tojejtrzebasięobawiać.Niechcę
niepotrzebniepanaalarmować,aletwierdzę,żewtym
mrocznymobłokukryjesięśmierć!Poruszasięon,ito
wprostwnasząstronę.Jedynanadziejawszybkiej
ucieczce!Jeżeliniepośpieszyciesię,będziezapóźno.
Zadziesięćminutburzamożewasogarnąć,awtedy...
prędko,panowie,zaklinamwas!Kaźciewoźnicom
poganiaćzewszystkichsił!Samoniebowasdotego
wzywa.
Wobectakenergiczniepostawionegożądaniaplantator
animyślałsięsprzeciwiać.Wydanorozkazpopędzania
zaprzęgówidbaniaoto,byaninachwilęniezwolniły
kroku.
