Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Strach,któryowładnąłzwierzętaminarównizludźmi,
sprawił,iżużyciebatastałosięzbędne.
Podróżnakolaskawrazzgromadkąjeźdźcówruszyłajak
zawszenaczelepochodu.Jedentylkonieznajomyzajął
miejscenatyłachwozów–jakgdybyzamierzałstawić
opórnadciągającejklęsce.
Odczasudoczasuwidaćbyło,jakzatrzymujekonia
ioglądasię;zakażdymrazemwyrazjegooczuzdradzał
rosnącyniepokój.
Zauważywszyto,plantatorpodjechałdońizapytał:
–Czywciążjeszczegroziniebezpieczeństwo?
–Niestety,niemogępanauspokoić–odparł
nieznajomy.–Mamtylkonadzieję,żewiatrsięodmieni.
–Wiatr?Przecieżniemagowcale,wkażdymrazie
jagonieczuję.
–Tujestcisza.Aletamwichurasrożysięzsiłą
huraganuizmierzawprostkunam.NaBoga!Jakże
prędkosiędonaszbliża!Wątpię,czyzdołamyprzedjej
nadejściemwydostaćsięztegopogorzeliska.
–Cóżwięcmamyczynić?–zawołałprzerażony
plantator.
–Czymułypańskieidąnajszybszymkrokiem,najaki
jestać?
–Takjest;żadnąmiarąniezmusimyichdowiększego
pośpiechu.
–Obawiamsięwtakimrazie,żeniezdążymy.
Wyraziwszytakponurypogląd,mówcarazjeszcze
zawróciłkoniaijąłprzyglądaćsięutkanymzobłoków
słupom,jakgdybyobliczałszybkość,zjakąnadciągają.
Bruzdywkołojegowargświadczyły,iżtrapigocoś
więcejniżzwykłeniezadowolenie.
