Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dwajęzyki–półmózgu
JeszczenapoczątkuXXwiekuszkołyjęzykoweświeciłybypustkami.
Pierwszapołowategostuleciaupłynęłajęzykoznawcomnagorących
dyskusjachnatemattego,czynaukajęzykaobcegozaburza,czymoże
tylkoopóźniarozwójdziecka2.Wniosekbyłzwykletakisam:
dwujęzycznośćszkodzi!Wmniemaniuówczesnychjęzykoznawców
językdrugibyłelementemniepożądanym,swoistąpatologiczną
narośląnaumyśle.Wbrewtemu,comożnaczasemzobaczyć
wserialachogenialnychchirurgachiofiarnychpracownikachostrego
dyżuru,wmózgunieistniejeobszarjednoznacznieodpowiadający
zadarjęzyka.Nieistniejejarzącysiępunkcik,któregonaruszenieczy
wycięcieskończyłobysięcałkowitymjęzykowymzaćmieniem.
Badaniamózguzwykorzystaniemneuroobrazowaniaabsolutnienie
zdradzajątego,gdzieznajdujesięjęzyk,bowrzeczywistościnie
znajdujesięnigdzie.Możnagoraczejokreślićjakopewnegorodzaju
nienamacalnymentalnybyt3.Wczasachgdyjęzykoznawstwojako
dziedzinanaukidopieroraczkowało,neurologiczno-anatomiczny
wymiarjęzykabyłabstrakcją.Niemniejdawniuczenichętnie
wypływalinaszerokiewodyfantazjiilepiejniezastanawiaćsię,jak
wyobrażalisobiedwujęzycznośćzanatomiczno-neurologicznego
punktuwidzenia.
„Gdziejestprzypisdotegostwierdzenia?”–promotorkastuka
czerwonymcienkopisemwkolejne,błyskotliwe,jaksądziłam,zdanie
mojejpracydyplomowej.Odpowiadambaranimspojrzeniem,
świadomatego,żezarazbędziewniejojednobłyskotliwezdanie
mniej.„Niemapaninatoprzypisu,czyli,jakmniemam,nieznalazła
panibadania,którepotwierdziłobypanistwierdzenie”.Czerwony
cienkopiszchrobotemprzekreślabłyskotliwezdanie.„Niemożemy
sobiepozwolićnatakąbeztroskę”.
