Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PoprzedniegowieczoruManusprzyniósłsokiiowocedrużynie
baseballowejHenny’ego.Adzieńpóźniejwydarzyłosięcoś,czego
chłopcynawetniebyliświadomi:żeojciectakpoprostumożeumrzeć.
Chociażniedokońca„takpoprostu”;Manusodlatłapałsięzaserce,
opiekunkaEttyzauważyła,żeciąglepocieradłoniąkoszulęwtym
miejscu,ażzostawiałnaniejbrudneślady.Częstoskarżyłsięnajakieś
drobnebóle.Prawdopodobniebyłtozwiastunkłopotów.Mimo
tonadalpaliłipił,takjaktegolipcowegowieczoruzojcemLeo,
BertusemHappém,naławceoboksklepu.Możepiwobyłozbytzimne
jaknatakupalnydzień,amożeserceitakbysięzatrzymało.Kto
towie…
Faktemjest,żeManusjużwcześniejczułsięcorazsłabszy.
Noszenieskrzynekztowaremrobiłosięzbytwyczerpujące,dlatego
razemzNelpracowalinadsprzedażąwarzywniaka.Znaleźlinawet
kupca,transakcjabyłapraktyczniedopięta.Manuschciałwinnym
miejscuzałożyćsklepztytoniem.Mniejdźwigania,krótszednipracy.
Ajakohandlarzwyrobamitytoniowymi,zodpowiedniąlicencją,
mógłbysprzedawaćbiletynameczeAjaksu.
Loschciałinaczej.ManusCruyffzmarłzpowoduniewydolności
sercawwieku45lat.
„Dlaczegoja?”,Johanusłyszałkrzykmatki.Idźwiękrozbijanej
wkuchniszklanki.AlełezNelniewidział.„Podtymwzględemjest
takajakja”,powiedziałpóźniejwBoem.
Rankiemwdniupogrzebunalegał,żechcepożegnaćsięzojcem.
„Napewnochcesz?–zapytałaNel.–Niewolisz,żebyzostałciprzed
oczamiobrazojcatakiego,jakimbył?”DwunastoletniJohanjednaknie
ustępował,protestymatkinicniedały,wkońcuposzlirazem
nacmentarz.Johanpodszedłdootwartejtrumny.Spojrzałnabladą
twarzojca,jegowielkie,pozbawionejużżyciadłonieiwyszeptał:
„Cześć,tato”.
Spoczywajwpokoju
Drogimążiojciec
HermanusC.Cruyff
30października1913–8lipca1959
Johanbyłzdruzgotany.Dosłowniechory.Cierpiałnaatakimigreny.
KiedykilkamiesięcypopogrzebieRiaLagrand,koleżankazszóstej
klasy,chciałagoodwiedzić,niezastałachłopakawdomu.Idźnagrób,
