Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miećtekstpopolsku!Totwojamatkajeprzyniosłairozkazałamiich
używać—żaliłsięstrapiony,przynoszączmagazynudwaciężkie
kartony.—Lepiejsprawdźtepudła.—Wskazałpalcemnaokoło
trzydzieściszarychkartonówstojącychwrogusklepu.
Podeszłamdonichizaczęłamjeotwierać,żebyzobaczyć
zawartość.
—Zuza!—zawołałojciec,ajaautomatycznieodłożyłamkarton
ipodeszłamdoniego.Pomyślałam,żebyćmożepotrzebujemojej
pomocy,aonusiadłnadrewnianymstołku,zatopiłpalcewciemnych
włosach,którychbaczkistawałysięcorazbardziejsrebrne,poczym
ciężkowestchnął.—Zuzanno,muszęztobąszczerzeporozmawiać.
Nachwilęwstrzymałamoddech,przeczuwając,żetakitongłosu
ojcaniewróżyłniczegodobrego.
—Aoczym?—zapytałamzwyraźnąobawą.
—Otobie,córciu.Otobie—powtórzyłizanotowałcoś
wsklepowymzeszycie.—PowinnaśjechaćnastudiadoSzczecina.
Cośmichodzipogłowie,żeplanowałaśdalejsięuczyć.—Ojciec
podrapałsiępowłosachzzamyśleniem.Zmarszczyłsrogobrwi,
couwydatniłojegotrzypoziomezmarszczkinaczole.
Mójtata,JanMajewski,byłczłowiekiempracowitymibardzo
rodzinnym.Kochałzwierzęta,choćzewzględunaalergięmamy
nasierśćodmawiałsobieprzyjemnościposiadaniapsalubkota,conie
znaczyło,żeniedokarmiałokolicznychczworonogówiptaków.Dzielił
siębułkąześniadania,jeślizauważyłbłąkającesięwokółzwierzę
wpotrzebie.Miałtylkojednąogromnąwadę—byłpamiętliwy.
—Miałam,aletobyłodawno,adoprzedawnionychplanówsięnie
wraca—odpowiedziałam,układającnasklepowymregalepudełka
zryżemikaszą.Kątemokazerknęłamnatatę,którymocnonadczymś
dumał.
