Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miłośćdasobieradęzumywalkąumazanąpastą
dozębówczyześmierdzącymiskarpetami.
Beatarozlałaresztęwinadolampek.Swojąnapełniła
wodąmineralną,boprzecieżktośmusiałnasbezpiecznie
odwieźćdodomu.MiałamnocowaćuOlgi,ajutro
wcześnieranoplanowałamwyjechaćdoStarogardu
Gdańskiego.StęskniłamsięzaArturem,zaLusiąiciocią.
Coprawdamojacórkaodmiesiącamieszkała
winternaciewGdańsku,bozmęczyłasię
ubiegłorocznymidojazdamidoszkoły,aleprzyjeżdżała
dodomucoweekend,więcpojutrzebędęmogła
jązobaczyć.
Samochódmiałamwyładowanypodach.Teraz
tojaczułamsięjakNorwidowskinomada,któryziemi
madosłownietyle,copodstopąalbopodkołamiauta.
Coprawdamogłamzagotówkękupićjakiśkątdlamnie
idlaLusi,alerówniedobrzemogłabymwreszcie
zrealizowaćnajwiększemarzenieżyciaizałożyć
klubokawiarnię.Takązdomowymciastem,żeby
pachniałojużodwejściacynamonemiwanilią,bynikt
przechodzącyobokniemógłsięoprzećaromatom.Żeby
byłaświeżomielonakawa,sokiwłasnejroboty…
Naścianachwwyobraźniwidziałamstarezdjęciaalbo
obrazymiejscowychartystów.Wrogustałobypianino.
Każdy,komujakieśnutkizabłąkałybysięwduszy,
mógłbyprzynimusiąśćizagrać.Ech,rozmarzyłamsię.
Zpewnościąpopowrociemuszępodjąćważne
decyzje,porozmawiaćzLusiąizciocią.Miałamgdzie
mieszkać,bociociaZosianiewyganiałamnie,awręcz
zachęcała,żebymzostaławjejdużymdomu.Nieczuła
siętaksamotnajakjeszczeprzedrokiem.Mogłamteż
