Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
Faleleniwiebiłyostromeskały.Nakamienistejplaży
leżaławyrzuconaprzezwodęróżdżkaRewita,którą
podarowałmudruidMalmgrid,zanimzginąłbroniąc
NiebieskiegoLasuprzedTheronem.Morzekilkukrotnie
zabierałojąioddawało,jakbyniemogłosiędokońca
zdecydować,cozniązrobić.Rozrzuconeniedbalesetki
połamanychdesekiczęścistatkówspoczywały
nabrzegu.Nieopodalgniłociałokoniazmocno
napuchniętymbrzuchemiogonemfalującymwwodzie.
Wcześniej...
–Fala!Ogromnafala!Trzymajciesięwszyscymocno!
–krzyczałktośzzałogi.
Pomrukmorzanarastał,apokładzacząłsięunosić
corazwyżej,przechylającniebezpiecznieburtęnajedną
zestron.DzieciwrazzopiekunkąSesonahzgromadziły
sięwokolicymasztu.Każdezłapałozalinęikucnęło.
ZielarkaMerielstanęłazaswoimidziećmi–Fallą
iOdgerem,obejmującichrękoma.Sternikpróbował
ustawićstatekdziobemdofal,azałogajakwukropie
składałażagle.NapokładwyszedłkrólFinsechipoganiał
kapitana,byzawszelkącenęuratowałokręt.Każdy
trzymałsiękurczowoczegomógłiczekał
nanieuniknione.Koniezdolnegopokładurżały
zprzerażeniem,przeczuwając,cosięzarazstanie.Statek,
jakbynicnieważył,zostałuniesionywgóręprzez
ogromnąfalęirzuconynagłębinępoto,abyroztrzaskać
