Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pozytywnejewolucjijedyniewsymbioziezpaństwem.Wpublicystycznejretoryce
szczególnegoznaczenianabierałopojęcie„kolektywnegoJa”,któresymbolizował
maschiovolitivoeenergico
(mężczyznaosilnejwoliipełenenergii),prawdziwy
Włoch,BenitoMussolini.Onstałsięjedynymwzoremdonaśladowaniadlatysięcy
mieszkańcówkraju.
Duce
doceniałspołecznąużytecznośćzawodudziennikarskiego.Chętniewspominał
lataspędzonewredakcjachsocjalistycznychpismiosobiścienadzorowałpracę
DyrektoriatuNarodowego(centralnegoorganupartii),któremupodlegałyUrzędyPrasy
iPropagandy.Lubiłtowarzystwofotografówizprawdziwieobsesyjnymupodobaniem
pozowałdozdjęćwkażdejniemalsytuacji.Własnąopinięnatematkinazawarł
wlakonicznym,aledosadnymsformułowaniu:„onojestnajsilniejsząbronią”(
armapiů
forte
)itymsamymjednoznaczniewyraziłpragnieniestworzenianowegowłoskiego
imperiumfilmowego.
Realizacjawyznaczonegoprzez
duce
celupolegałaoczywiścienapróbachzastąpienia
chaosuprodukcyjnegoprogramowaniemodgórnym,czylinapodporządkowaniu
kinematografii„nadrzędnemuplanowinarodowemu”oraznakształtowaniugustów
ipoglądówwidownipoprzezbezwzględnąingerencjęcenzurywpracęredakcjipism
kulturalnychirecenzentówfilmowych.Dziennikarzestaranniedobieraliinformacje
przedstawiająceświatjakoobszarwielukonfliktów,wktórymnarodyzintegrowane
idobrzezorganizowanemająprawodozagarnianiazieminarzucaniawładzy
społeczeństwomikulturommniejzdyscyplinowanymlubbędącymnaniższym
poziomierozwojucywilizacyjnego.Jużwpierwszychlatachdyktaturyfaszystowskiej
interwencjapaństwawprocesdystrybucjifilmówiichocenęprzynosiłapropagandowe
rezultaty.Np.corazczęściejczytelnicymoglisiędowiedziećzrecenzjiprasowych,
żew„tymtygodniunaekranach[…]kinpojawiłosiękilkawojen[…]”1.
Reorganizacjaprzemysłufilmowegoprzebiegałajednakbardzopowoliiwłaściwie
nigdyniezrealizowanogłównychzałożeńreformy,ponieważcałagospodarkawłoska
znajdowałasięwstanieniemalpermanentnegokryzysu.Ponadtośrodowiska
artystycznenietylkoborykałysięztrudnościamifinansowymiitechnicznymi,ale
pogrążałysięwniełatwejdoprzezwyciężeniainercjiintelektualnej.Reżyserzynaogół
niechętniewypełnialiobowiązkifunkcjonariuszypaństwowych,najpierwwalczyli
oprawadowiększejswobodytwórczej,apóźniejróżnymisposobamipróbowali
oszukaćcenzuręlubunikalitematykiodnoszącejsiędoówczesnejrzeczywistości
Włoch.
Urzędnicyresortupropagandyzdecydowaniejednakdążylidomaksymalnego
wykorzystaniaistniejącegopotencjałumaterialnego,artystycznegoipublicystycznego
kinematografiiwcharakterześrodkawspierającegoideologicznąindoktrynację
społeczeństwa.Posługującsięjęzykiemwspółczesnejsemiotyki,możnastwierdzić,
żefaszyścijawnieeksponowali„kontekst”sztuki,deprecjonowalinatomiastznaczenie
samych„tekstów”artystycznychiinformacyjnych.Niezależniewięcodwłasnego
światopoglądu,reżyserzymoglirealizowaćwłaściwietylkofilmypełniąceokreśloną
funkcjęideologicznąwdośćszerokimparadygmaciefaszystowskiejpoetyki
demagogii.Uznaniemwładzcieszylisięoczywiścietwórcy,którzywwarstwie
